KEVIN MAGNUSSEN
HaasHaas VF-24
Starty:169 GPPierwszy start w F1:Grand Prix Australii 2014
Wygrane:0 (0,0%) Pierwsza wygrana: -
Podia:1 (0,6%)Zdobyte punkty:187
Pole position:0 (0,0%)Najszybsze okrążenia:2 (1,2%)
Narodowość: DaniaData urodzenia: 5 października 1992Miejsce urodzenia: RoskildeMiejsce zamieszkania: KopenhagaOficjalna strona: www.kevinmagnussen.comWzrost: 174 cmWaga: 68 kgStan cywilny: Żonaty z LouiseImiona dzieci: Laura, Agnes
KARIERA
2023
Zalicza bardzo trudny sezon, zdecydowanie przegrywając z nowym partnerem Nico Hulkenbergiem. Ma wyraźne problemy z wyczuciem charakterystyki bolidu VF-23, co skutkuje gorszym bilansem od Niemca w kwalifikacjach, a także przegraną w tabeli różnicą sześciu punktów. Zdobywa tylko trzy oczka za dziesiąte miejsca w Arabii, Miami oraz Singapurze, przez co w końcowej tabeli jest dopiero dziewiętnasty. Mimo to Haas wykazuje się lojalnością wobec Kevina i w trakcie letniej przerwy oferuje mu nową umowę na sezon 2024.
2022
Już podczas pierwszej eliminacji sezonu w Bahrajnie wyrównuje swój najlepszy wynik dla Haasa, którym jest piąte miejsce. Na początku sezonu melduje się w punktach jeszcze w Arabii Saudyjskiej oraz na Imoli. Od europejskiej części wyraźnie spada konkurencyjność bolidu VF-22 i powiększa swoją zdobycz tylko w Wielkiej Brytanii, Austrii, Stanach Zjednoczonych i w sprincie na Interlagos. W Sao Paulo sensacyjnie wygrywa kwalifikacje wykorzystując czerwoną flagę i opady deszczu po restarcie. Zajmuje trzynaste miejsce w tabeli mając 25 punktów. Dominuje nad swoim partnerem Mickiem Schumacherem, wygrywając z nim pojedynek w czasówkach oraz kompletując dwa razy większy dorobek na torze. Ponadto jest pewny posady w 2023 roku.
2021
Przenosi się do Stanów Zjednoczonych, gdzie wkracza do stawki IMSA z zespołem Chipa Ganassiego. Dzieli prototyp Cadillaca z Rengerem van der Zande i wygrywa wyścig w Detroit, plasując się w końcowej tabeli na siódmym miejscu. Podchodzi również do startu w Le Mans z High Class Racing w klasie LMP2, gdzie jednym z jego partnerów jest ojciec Jan. W czerwcu natomiast McLaren zaprasza go do pojedynczego startu w IndyCar na Road America, gdzie odpada po defekcie bolidu. W kolejnym sezonie ma dołączyć do Peugeota w WEC, lecz niespodziewanie Haas oferuje mu powrót do stawki Formuły 1 w miejsce zwolnionego Nikity Mazepina.
2020
Przed sezonem ma nadzieję na powrót Haasa do dyspozycji z 2018 roku, lecz w rzeczywistości ekipa wpada w gigantyczny kryzys. VF-20 okazuje się być bardzo nieudaną konstrukcją, która dodatkowo posiada najsłabszą jednostkę w całej stawce. Zdobywa tylko jeden punkt za dziesiąte miejsce w GP Węgier, gdzie prezentuje bardzo dobrą jazdę po sprytnej wymianie opon z deszczowych na slicki na okrążeniu formującym. Na dalszym etapie sezonu ściga się na końcu stawki i wielokrotnie nie dojeżdża do mety po wypadkach lub defektach. W dodatku przed GP Portugalii dowiaduje się od Haasa, że po sezonie 2020 dojdzie do zakończenia współpracy. W klasyfikacji plasuje się na dwudziestym miejscu.
2019
Ponownie wychodzi górą z zespołowego pojedynku, lecz ten sezon zdecydowanie nie układa się tak jakby sobie tego życzył. Otrzymuje od Haasa bolid, który prezentuje mocne osiągi w kwalifikacjach, jednakże w wyścigach często dysponuje tempem na poziomie zamykającego stawkę Williamsa. Przyczyną są fundamentalne błędy w projekcie VF-19 oraz problemy ze zmuszeniem opon do pracy. Ponadto trzykrotnie angażuje się w incydenty z Grosjeanem, co doprowadza szefostwo zespołu do furii. Gromadzi 20 punktów, które pozwalają mu na szesnaste miejsce w klasyfikacji.
2018
Otrzymuje od Haasa bolid, który jest jednym z najszybszych w środku stawki. Prezentuje wysoką formę przez większość sezonu i dominuje nad Grosjeanem, lecz jednocześnie prezentuje bardzo agresywny styl jazdy podczas pojedynków z rywalami. W pamięci kibiców głównie utkwiło spychanie na ścianę Gasly'ego w Baku, blokowanie Alonso na Silverstone czy kontakt na prostej startowej Suzuki podczas obrony przed Leclerkiem. Ostatecznie zdobywa 56 punktów, które gwarantują mu dziewiątą pozycję w mistrzostwach. Podpisuje również nowy, dwuletni kontrakt z Haasem.
2017
Jako kierowca Haasa otrzymuje dużo bardziej konkurencyjny bolid niż przed rokiem, lecz nie zawsze udaje mu się wykorzystać jego pełny potencjał. Pięciokrotnie zdobywa punkty, a najwyżej plasuje się na siódmym miejscu w Azerbejdżanie, gdzie w pewnym momencie jechał trzeci. Jego wizytówką w sezonie 2017 jest bezkompromisowa jazda, która budzi poirytowanie u rywali, a także była przyczyną awantury z Nico Hulkenbergiem po GP Węgier. Zajmuje czternaste miejsce w klasyfikacji z dorobkiem dziewiętnastu punktów, tuż za partnerem z zespołu.
2016
Nieoczekiwanie w lutym otrzymuje angaż w reaktywowanym zespole Renault, gdzie zdecydowano się rozstać z Pastorem Maldonado. Powrót francuskiego producenta do Formuły 1 okazuje się być jednak bardzo ciężki i model R.S.16 to tak naprawdę Lotus E23 z nową jednostką napędową. Kevin ani razu nie wchodzi w kwalifikacjach do Q3, natomiast w pierwszej dziesiątce pojawia się tylko w Rosji i Singapurze. Pokonuje partnera i kończy sezon na szesnastej lokacie, mając na koncie siedem punktów. Decyduje się odrzucić ofertę rocznej umowy od Renault i w trakcie weekendu w Brazylii podpisuje dwuletni kontrakt z Haasem ważny od sezonu 2017.
2015
Pozostaje w McLarenie jako trzeci kierowca ustępując miejsca Fernando Alonso. Niespodziewanie zalicza start w pierwszej eliminacji sezonu w Australii, gdzie zastępuje Hiszpana poszkodowanego w wypadku z zimowych testów. Mimo to jego udział w sezonie 2015 kończy się na dojeździe na pola startowe, kiedy to w jego bolidzie odmawia posłuszeństwa jednostka napędowa Hondy. Pozostałe wyścigi obserwuje z perspektywy garażu, natomiast w swoje urodziny otrzymuje informację od McLarena o przerwaniu współpracy z końcem 2015 roku.
2014
Zalicza wymarzony debiut w Formule 1, podczas którego melduje się na podium. Przekracza linię mety jako trzeci, natomiast po dyskwalifikacji Ricciardo awansuje na drugie miejsce. Mimo to w kolejnych wyścigach zderza się z twardą rzeczywistością środka stawki i wyraźnie ustępuje partnerowi Jensonowi Buttonowi. Do tego zaczyna popełniać błędy, które w ostatecznym rozrachunku okazują się być dla niego kosztowne. Przegrywa wewnętrzny pojedynek różnicą aż 71 punktów, plasując się w tabeli na jedenastej lokacie. Z kolei po sezonie traci fotel w McLarenie.
2013
Spędza kolejny rok w Formule Renault 3.5, podczas którego jest poza zasięgiem konkurencji i zdobywa mistrzowski tytuł. Dominuje w mistrzostwach, odnosząc zwycięstwa w pięciu wyścigach, a także ośmiokrotnie sięgając po pole position. Na początku roku zostaje potwierdzony jako tester McLarena, natomiast kilka miesięcy później jako kierowca wyścigowy ekipy w sezonie 2014.
2012
Awansuje do Formuły Renault 3.5. W barwach ekipy DAMS kończy mistrzostwa na siódmej lokacie. Zdobywa 106 punktów, wygrywa jeden wyścig i pod koniec roku debiutuje za sterami bolidu Formuły 1, biorąc udział w testach młodych kierowców wraz z ekipą McLaren.
2011
Zostaje w Formule 3, aczkolwiek zasila stawkę brytyjskiej edycji tych mistrzostw. W pierwszym roku startów na Wyspach ulega tylko Felipe Nasrowi, zostając wicemistrzem. Zwycięża aż w siedmiu wyścigach i dziewięciokrotnie startuje z pole position. Zalicza start w rundzie F3 na torze w Makau, gdzie przekracza linię mety na czternastej pozycji.
2010
Przechodzi do niemieckiej Formuły 3. Wygrywa trzy wyścigi i na koniec sezonu plasuje się na najniższym stopniu podium klasyfikacji generalnej, z dorobkiem 96 punktów. Ponadto zalicza gościnny start w Formule 3 Euroseries, sensacyjnie wygrywając w drugim wyścigu. W tym samym roku trafia pod skrzydła McLarena, zostając juniorem stajni z Woking.
2009
Startuje jednocześnie w europejskiej i północnoeuropejskiej Formule Renault 2.0. W kontynentalnym czempionacie zajmuje siódme miejsce, natomiast w FR 2.0 NEC zostaje wicemistrzem, z dorobkiem jednego zwycięstwa oraz dwóch pole position.
2008
Przesiada się do jednomiejscowego bolidu, dołączając do stawki duńskiej Formuły Ford. W pierwszym roku startów zdominował mistrzostwa, wygrywając jedenaście z piętnastu rozegranych wyścigów. Ponadto startuje w wybranych rundach m.in. Formuły Masters czy Renault 2.0.
2005 -2007
Rozpoczyna karierę kierowcy wyścigowego w 2005 roku od kartingu. Największe sukcesy odnosi w sezonie 2006, kiedy to wygrywa Peugeot Super Kart ICA Junior oraz mistrzostwa NEZ w kategorii juniorów.
STATYSTYKI W F1
| Sezon | P. | Starty | Punkty | Zwyc. | Podium | Pktwł. | P.pos. | Naj. okr. | Nie skl. | Zespoły |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2024 | 15 | 6 | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 | 0 | Haas |
| 2023 | 19 | 22 | 3 | 0 | 0 | 3 | 0 | 0 | 5 | Haas |
| 2022 | 13 | 22 | 25 | 0 | 0 | 7 | 0 | 0 | 4 | Haas |
| 2020 | 20 | 17 | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 | 6 | Haas |
| 2019 | 16 | 21 | 20 | 0 | 0 | 4 | 0 | 1 | 2 | Haas |
| 2018 | 9 | 21 | 56 | 0 | 0 | 11 | 0 | 1 | 2 | Haas |
| 2017 | 14 | 20 | 19 | 0 | 0 | 5 | 0 | 0 | 5 | Haas |
| 2016 | 16 | 21 | 7 | 0 | 0 | 2 | 0 | 0 | 4 | Renault |
| 2015 | 255 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | McLaren |
| 2014 | 11 | 19 | 55 | 0 | 1 | 12 | 0 | 0 | 1 | McLaren |
| Razem: | 169 | 187 | 0 (0,0%) | 1 (0,6%) | 46 (27,2%) | 0 (0,0%) | 2 (1,2%) | 29 (17,2%) | 3 | |
Objaśnienia: P. - końcowa pozycja w klasyfikacji generalnej, Zwyc. - zwycięstwa, Pktwł. - punktował, P. pos. - pole positions, Naj. okr. - najszybsze okrążenia, Nie skl. - niesklasyfikowany, ZD - zdyskwalifikowany. Starty obejmują rozpoczęte wyścigi.