CARLOS SAINZ
FerrariFerrari SF-24
Starty:194 GPPierwszy start w F1:Grand Prix Australii 2015
Wygrane:3 (1,5%) Pierwsza wygrana:Grand Prix Wielkiej Brytanii 2022
Podia:23 (11,9%)Zdobyte punkty:1136.5
Pole position:5 (2,6%)Najszybsze okrążenia:4 (2,1%)
Narodowość: HiszpaniaData urodzenia: 1 września 1994Miejsce urodzenia: MadrytMiejsce zamieszkania: Londyn (Wielka Brytania) Oficjalna strona: www.carlossainz.esWzrost: 177 cmWaga: 66 kgStan cywilny: KawalerImiona dzieci: -
KARIERA
2023
Ferrari po chaotycznej końcówce sezonu 2022 nie jest w stanie podtrzymać konkurencyjnej formy i wyraźnie spada za Red Bulla, znajdując się w jednej lidze z Mercedesem, McLarenem oraz Astonem. Mimo to czaruje obserwatorów we Włoszech i w Singapurze, sięgając po dwa pole position z rzędu, by w wyścigu na Marina Bay jako jedyny w całym sezonie przerwać dominację Verstappena oraz Pereza. Mimo przewagi przez większość sezonu nad Charlesem Leclerkiem, ostatecznie przegrywa z nim pojedynek różnicą sześciu oczek, kończąc mistrzostwa na siódmym miejscu z dorobkiem 200 punktów.
2022
Na początku sezonu otrzymuje od Ferrari najszybszy bolid w całej stawce. Mimo to ma duże trudności z wyczuciem jego charakterystyki, przez co nie jest w stanie nawiązać wyrównanej walki z Leclerkiem i popełnia dużo błędów. Na Albert Park, Imoli, Suzuce oraz w Austin odpada po incydentach, natomiast w Baku i na Red Bull Ringu eliminują go usterki F1-75. Z tego powodu traci jakiekolwiek szanse na podjęcie walki o mistrzowski tytuł. Na osłodę pozostają mu trzy pole position, a także pierwsza wygrana w karierze podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii. Zajmuje piąte miejsce w tabeli z dorobkiem 246 punktów. Zostaje w Ferrari podpisując nowy kontrakt do 2024 roku.
2021
Zalicza bezproblemową adaptację w Ferrari i tak jak w poprzednich latach prezentuje dużą regularność. Pojawia się na mecie wszystkich wyścigów i tylko w dwóch jest poza punktowaną strefą. Czterokrotnie wchodzi na podium, a jego najlepszym wynikiem jest drugie miejsce z Grand Prix Monako. Toczy również bardzo zacięty pojedynek z partnerem - Charlesem Leclerkiem. W kwalifikacjach wielokrotnie utrzymuje jego tempo, natomiast po ostatnim wyścigu sezonu przeskakuje go w klasyfikacji. Plasuje się na dotychczas najlepszym w karierze piątym miejscu tylko za kierowcami Red Bulla i Mercedesa.
2020
Sezon 2020 jest niemalże kalką poprzedniego, z tą różnicą, że otrzymuje od McLarena jeszcze szybszy bolid. Regularnie kończy wyścigi w pierwszej dziesiątce, a najlepszy występ zalicza podczas Grand Prix Włoch. Na Monzy rywalizuje w czołówce, by pod koniec wyścigu wywierać presję na liderującym Gasly'm. Ostatecznie jest drugi, zaledwie pół sekundy za Francuzem. Z kolei w Portugalii notuje piorunujące otwarcie, w ciągu dwóch okrążeń przebijając się z siódmego miejsca na pierwsze. Powtarza szóstą lokatę w klasyfikacji generalnej z dorobkiem 105 punktów. Pomaga też McLarenowi zdobyć najniższy stopień podium wśród konstruktorów. Decyduje się jednak na odejście do Ferrari, już w maju podpisując kontrakt z włoskim zespołem do końca 2022 roku.
2019
Fantastycznie odnajduje się w nowym zespole, który w dodatku zbudował najszybszy bolid w środku stawki. Wykorzystuje w pełni jego potencjał, regularnie zdobywając dla zespołu punkty. Mimo to kilkakrotnie jego wysiłek jest niweczony przez defekty, głównie układu napędowego Renault. Osiąga życiowy wynik w Brazylii, gdzie po karze dla Hamiltona zostaje sklasyfikowany na trzecim miejscu i zdobywa pierwsze podium w karierze. W klasyfikacji jest szósty zgarniając 96 punktów. Ponadto zdecydowanie wygrywa wewnętrzny pojedynek w McLarenie z Norrisem, a w lipcu jest pewny posady na sezon 2020.
2018
Weryfikacja na tle Nico Hulkenberga w Renault okazuje się być negatywna. Przegrywa z Niemcem zespołowy pojedynek zarówno w kwalifikacjach jak i wyścigach. Jego najlepszą pozycją na mecie jest piąta w Azerbejdżanie, a w końcowej klasyfikacji rzutem na taśmę plasuje się na dziesiątym miejscu z 53 punktami. Spełnia się jego wymarzony scenariusz o odejściu Daniela Ricciardo z Red Bulla, lecz austriacki producent ostatecznie sięga po Gasly'ego, a Sainz zostaje zwolniony z kontraktu. Dysponując wolną ręką wiąże się z McLarenem wieloletnim porozumieniem, ważnym już od sezonu 2019.
2017
Zalicza fantastyczny sezon w barwach Toro Rosso, podczas którego absolutnie zdominował swojego zespołowego partnera. Dziewięciokrotnie dojeżdża w punktach, zdobywając ich łącznie 48. Swój najlepszy występ zalicza w Singapurze, gdzie przekracza linię mety na czwartej pozycji. Dzięki świetnej postawie wzbudza zainteresowanie innych ekip, lecz Toro Rosso decyduje się pozostawić go na czwarty sezon, przez co dochodzi między nim a szefostwem do konfliktu. Stajnia z Faenzy rozwiązuje jednak umowę na dostawy jednostek Renault i w ramach odszkodowania Carlos zostaje wypożyczony do ekipy francuskiego producenta do końca 2018 roku. Zasiada za kierownicą bolidu Renault już w Austin, gdzie w debiucie wchodzi do Q3, a w wyścigu melduje się na mecie siódmy. Ostatecznie kończy mistrzostwa na dziewiątej pozycji z dorobkiem 54 punktów.
2016
W tym roku problemy z zawodnością bolidu przechodzą w niepamięć dzięki umowie z Ferrari na dostawy jednostek napędowych. W ten sposób dziesięciokrotnie finiszuje na punktowanych pozycjach, a jego najlepszym wynikiem jest szóste miejsce w Hiszpanii, Stanach i Brazylii. Ponadto w kwalifikacjach oraz wyścigach absolutnie zdominował swojego nowego zespołowego partnera - Daniiła Kwiata. Zostaje sklasyfikowany na dwunastym miejscu z dorobkiem 48 punktów, a jego jazda wzbudza zainteresowanie fabrycznej ekipy Renault. Mimo to Red Bull uruchamia klauzulę w kontrakcie i zostawia go w Toro Rosso na sezon 2017.
2015
Zalicza upragniony debiut w Formule 1, jednakże jego pierwszy sezon zdecydowanie nie przebiega tak, jakby sobie tego życzył. Nie dojeżdża do mety aż w siedmiu wyścigach, z czego sześciu nie kończy przez usterki jednostki napędowej Renault. Z tego powodu zdobywa tylko 18 punktów, sromotnie przegrywając zespołowy pojedynek z Maksem Verstappenem. Ma bardzo groźny wypadek w trzecim treningu do Grand Prix Rosji, który wyklucza jego udział w kwalifikacjach, jednakże po spędzeniu nocy w szpitalu zostaje z niego wypisany i bierze udział w niedzielnej rywalizacji.
2014
Dołącza do stawki Formuły Renault 3.5 i nie daje swoim rywalom żadnych szans. Wygrywa serię z dorobkiem siedmiu zwycięstw - najwięcej w historii - oraz zdobywa dokładnie taką samą liczbę pole position. Pod koniec roku po raz kolejny testuje bolid Formuły 1 Red Bulla, natomiast kilka dni później zostaje potwierdzony jako zawodnik Toro Rosso w sezonie 2015.
2013
Przechodzi do mistrzostw GP3 i jego zespołowym partnerem jest drugi z juniorów Red Bulla - Daniił Kwiat. Rosjanin nie pozostawia rywalom szans i zostaje mistrzem, natomiast Sainz wyraźnie zawodzi i jest dopiero dziesiąty bez żadnej wygranej. Startuje w czterech rundach FR3.5 z ekipą Zeta Corse i zdobywa łącznie 22 punkty. Ponadto otrzymuje szansę poprowadzenia bolidów Red Bulla i Toro Rosso, uzyskując jednocześnie superlicencję.
2012
Robi kolejny krok do przodu i przesiada się do bolidu Formuły 3. W brytyjskiej edycji F3 zostaje sklasyfikowany na szóstej lokacie z dorobkiem pięciu tryumfów, natomiast w F3 Euroseries jest dopiero dziewiąty, choć na pocieszenie pozostają mu dwa miejsca na podium oraz dokładnie taka sama liczba pole position. Po raz kolejny przystępuje do GP Makau i tym razem dojeżdża na siódmym miejscu.
2011
Startuje równocześnie w dwóch różnych seriach. W europejskiej Formule Renault 2.0 zajmuje drugie miejsce w klasyfikacji, natomiast północnoeuropejskiej edycji tych mistrzostw z dorobkiem aż dziesięciu zwycięstw oraz ośmiu pole position zostaje mistrzem. Pod koniec roku bierze udział w Grand Prix Makau, aczkolwiek pojawia się na mecie dopiero na siedemnastej pozycji.
2010
Przesiada się za kierownicę bolidu. Skupia się na startach w europejskiej Formule BMW, gdzie zdobywa dwa pole position, wygrywa jeden wyścig, a na podium stoi ogółem pięć razy. Zmagania kończy na czwartej lokacie, a w trakcie roku startuje również pojedynczo w Formule Renault 2.0 czy F3 Open.
2005 -2009
W 2005 roku rozpoczyna starty w kartingu. W tym czasie zdobywa wicemistrzostwo Europy w kategorii KF3 czy wygrywa prestiżowy wyścig Monte Carlo Kart Cup. Ponadto w połowie sezonu 2009 zostaje włączony w szeregi juniorskiego programu Red Bulla.
STATYSTYKI W F1
| Sezon | P. | Starty | Punkty | Zwyc. | Podium | Pktwł. | P.pos. | Naj. okr. | Nie skl. | Zespoły |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2024 | 4 | 12 | 154 | 1 | 5 | 11 | 0 | 1 | 1 | Ferrari |
| 2023 | 7 | 21 | 200 | 1 | 3 | 20 | 2 | 0 | 1 | Ferrari |
| 2022 | 5 | 22 | 246 | 1 | 9 | 18 | 3 | 2 | 6 | Ferrari |
| 2021 | 5 | 22 | 164.5 | 0 | 4 | 20 | 0 | 0 | 0 | Ferrari |
| 2020 | 6 | 16 | 105 | 0 | 1 | 12 | 0 | 1 | 2 | McLaren |
| 2019 | 6 | 21 | 96 | 0 | 1 | 13 | 0 | 0 | 3 | McLaren |
| 2018 | 10 | 21 | 53 | 0 | 0 | 13 | 0 | 0 | 2 | Renault |
| 2017 | 9 | 20 | 54 | 0 | 0 | 10 | 0 | 0 | 8 | Renault, Toro Rosso |
| 2016 | 12 | 21 | 46 | 0 | 0 | 10 | 0 | 0 | 4 | Toro Rosso |
| 2015 | 15 | 18 | 18 | 0 | 0 | 7 | 0 | 0 | 7 | Toro Rosso |
| Razem: | 194 | 1136.5 | 3 (1,5%) | 23 (11,9%) | 134 (69,1%) | 5 (2,6%) | 4 (2,1%) | 34 (17,5%) | 4 | |
Objaśnienia: P. - końcowa pozycja w klasyfikacji generalnej, Zwyc. - zwycięstwa, Pktwł. - punktował, P. pos. - pole positions, Naj. okr. - najszybsze okrążenia, Nie skl. - niesklasyfikowany, ZD - zdyskwalifikowany. Starty obejmują rozpoczęte wyścigi.