AKTUALNOŚCIF1 2024KIEROWCY F1ZESPOŁY F1SILNIKI F1TORYARTYKUŁY
VERVERSAIVERVERNORVERLECVERVERRUSHAMPIAHAMNORLECPIANORLECSAIVERRUSVERNOR

FELIPE MASSA

WilliamsWilliams FW40
Starty:269 GP
Pierwszy start w F1:Grand Prix Australii 2002
Wygrane:11 (4,1%)
Pierwsza wygrana:Grand Prix Turcji 2006
Podia:41 (15,2%)
Zdobyte punkty:1167
Pole position:16 (5,9%)
Najszybsze okrążenia:15 (5,6%)
Narodowość: BrazyliaData urodzenia: 25 kwietnia 1981Miejsce urodzenia: Sao PauloMiejsce zamieszkania: Sao Paulo (Brazylia)Oficjalna strona: www.felipemassa.comWzrost: 166 cmWaga: 59 kgStan cywilny: Żonaty z RafaeląImiona dzieci: Felipe

KARIERA

2017
Mercedes po odejściu Rosberga z Formuły 1 zmuszony jest poszukać nowego kierowcy i udaje mu się pozyskać Valtteriego Bottasa z Williamsa. Stajnia z Grove w obliczu utraty lidera namawia Felipe Massę, by odroczył decyzję o przerwaniu kariery i pozostał na jeszcze jeden sezon. Brazylijczyk zgadza się i staje do pojedynku z Lance'em Strollem. Tak jak przed rokiem trzynastokrotnie melduje się w pierwszej dziesiątce, lecz zdobywa tylko 43 punkty. Jego najlepszą pozycją jest szósta w Australii i Bahrajnie, natomiast w Azerbejdżanie mając szansę na tryumf odpada po awarii zawieszenia. Deklaruje gotowość do pozostania w Williamsie na sezon 2018, lecz ekipa analizuje swoje opcje na rynku i pozbawiony gwarancji nowego kontraktu znów decyduje się opuścić F1, o czym informuje przed Grand Prix Brazylii. Swój definitywnie ostatni sezon kończy na jedenastej pozycji.
2016
Zalicza obiecujący początek sezonu, podczas którego sześć razy z rzędu dojeżdża na metę w pierwszej dziesiątce i zagrania łącznie 37 punktów. Mimo to od Grand Prix Kanady dochodzi u niego do załamania formy i do letniej przerwy tylko raz powiększa swój dorobek. W drugiej części zmagań to bolid Williamsa nie jest już tak konkurencyjny na tle rywali i jego najlepszym wynikiem jest dopiero siódme miejsce w Austin. Wcześniej jednak podczas weekendu na Monzy ogłasza zakończenie startów w Formule 1 po sezonie 2016. Domowe Grand Prix w Brazylii kończy na 48. okrążeniu po wypadku w piętnastym zakręcie, a teoretycznie z F1 żegna się dziewiątym miejscem w Abu Zabi. Jego łączny dorobek w 2016 roku to 53 punkty i jedenaste miejsce w klasyfikacji kierowców.
2015
W tym sezonie prezentuje o wiele większą regularność w osiąganych wynikach. Stale dojeżdża w pierwszej dziesiątce i zdobywa dwa miejsca na podium podczas wyścigów w Austrii i we Włoszech. Ponadto nie ustępuje już tak wyraźnie jak przed rokiem Valtteriemu Bottasowi, choć to nie wystarczyło do pokonania go, do czego przyczyniła się m.in. dyskwalifikacja z Grand Prix Brazylii. Sezon kończy na szóstym miejscu za Finem ze zdobyczą 121 punktów. Ponadto pozostaje na trzeci rok w Williamsie.
2014
Decyzja o przejściu do Williamsa okazuje się być strzałem w dziesiątkę. Stajnia z Grove przygotowała znacznie lepszy bolid niż Ferrari i za jego kierownicą zgarnia trzy miejsca na podium, a na Red Bull Ringu świętuje pierwsze od sześciu lat pole position. Ma szansę na zwycięstwo w Abu Zabi, jednakże pod koniec wyścigu pojawiają się problemy z ERS i nie jest już w stanie nawiązać bliskiej walki z Hamiltonem. Traci wiele punktów przez awarie czy wypadki - które były bardzo widowiskowe - choć głównie nie z jego winy. Kończy zmagania na siódmej lokacie i zostaje w Williamsie na sezon 2015.
2013
Na początku sezonu prezentuje niezłe osiągi, m.in. zdobywając trzecie miejsce w Grand Prix Hiszpanii. Mimo to w kolejnych wyścigach wyraźnie zaczyna odstawać od Fernando Alonso, w związku z czym Ferrari nie przedłuża z nim kontraktu, decydując się na zakończenie współpracy po ośmiu latach. Kończy sezon na ósmym miejscu z dorobkiem 112 punktów. Utrzymuje się w Formule 1, podpisując wieloletni kontrakt z Williamsem.
2012
Zalicza fatalną pierwszą połowę sezonu, podczas której zdobywa zaledwie 24 punkty. Musi liczyć się z nieustanną krytyką, a także presją ze strony mediów, które łączą z jego posadą Sergio Pereza. Po letniej przerwie udaje mu się jednak odbudować formę, regularnie finiszując na wysokich pozycjach. Zgarnia dwa miejsca na podium podczas wyścigów w Japonii i Brazylii, co pozwala mu wywalczyć nowy kontrakt z Ferrari na sezon 2013. Plasuje się w klasyfikacji na siódmej lokacie ze 122 punktami.
2011
Wbrew przedsezonowym zapowiedziom nie odnajduje zwycięskiej formy. Nie radzi sobie z trudniejszym od poprzednich bolidem i ponosi sromotną porażkę w wewnętrznej walce z zespołowym kolegą. Nie udaje mu się ani razu stanąć na podium pomimo tego, że jego samochód przez cały sezon zalicza się do czołowej trójki. W końcowej klasyfikacji zajmuje 6 miejsce. Czwarty Alonso zdobywa jednak aż 139 punktów więcej. Zostaje w Scuderii na rok 2012, lecz zniecierpliwione szefostwo podkreśla, że będzie to dla Massy sezon ostatniej szansy.
2010
Po odzyskaniu sił powraca do ścigania od pierwszych zawodów sezonu. Zaliczając niezły początek roku z biegiem czasu zostaje zdominowany przez nowego zespołowego kolegę Fernando Alonso. Podczas wyścigu w Niemczech dostaje od swojego inżyniera polecenie oddania zwycięstwa Hiszpanowi. W połowie roku wypada z walki o tytuł, zmagając się z ogumieniem firmy Bridgestone.
2009
Przez zmianę przepisów Ferrari spada do środka stawki, przez cały rok borykając się ze słabym tempem swoich bolidów. Massa po kiepskim początku z każdym wyścigiem zaczyna jeździć coraz szybciej, w Grand Prix Niemiec staje na podium. Niestety, podczas kwalifikacji do następnego wyścigu na Węgrzech trafiony w kask sprężyną z innego samochodu traci przytomność i uderza w bandę. Po przewiezieniu do szpitala zdiagnozowano u niego pęknięcie czaszki. Resztę sezonu spędza poza bolidem.
2008
Deklasuje zespołowego partnera Raikkonena, triumfując w 6 grand prix i zdobywając 6 razy pierwsze pole startowe. Przez cały sezon toczy zacięty bój o mistrzowską koronę z Lewisem Hamiltonem. Mimo wygrania kończącego rok dramatycznego wyścigu w Brazylii przegrywa batalię o tytuł różnicą jednego punktu.
2007
Następny rok jazdy w Ferrari, jego nowym zespołowym kolegą zostaje Kimi Raikkonen. Massa odnosi 3 zwycięstwa, 6 razy startuje z pole position. Problemy z niezawodnością bolidu i dyskwalifikacja podczas zawodów w Kanadzie pozbawiają go szans na walkę o tytuł, który trafia w ręce Raikkonena. Mimo to Brazylijczyk w znacznym stopniu przyczynia się do zdobycia przez Ferrari mistrzostwa wśród konstruktorów. Przedłuża swój kontrakt na kolejne 3 lata.
2006
Partnerując Michaelowi Schumacherowi po raz pierwszy w karierze wygrywa wyścig F1 na tureckim torze Istanbul Park. Podobna sztuka udaje mu się także w kończącym sezon domowym grand prix. Rok kończy na podium w klasyfikacji generalnej, dzięki czemu obserwatorzy zaczynają w nim dostrzegać wschodzący talent tego sportu.
2005
Kolejny rok w barwach Saubera, wygrywa pojedynek punktowy z nowym zespołowym kolegą i byłym mistrzem świata Jaquesem Villeneuve'em. Sezon kończy na 12 pozycji w klasyfikacji generalnej, zajmując m. in. 4 miejsce w Kanadzie. Podpisuje kontrakt z Ferrari na pozycję kierowcy wyścigowego od 2006 roku.
2004
Powraca do roli kierowcy wyścigowego Saubera, startując u boku Giancarlo Fisichelli. Włoch pokazuje solidniejszą jazdę i kończy rok z większą zdobyczą punktową. Massa przechodzi wahania formy, sezon kończy z 12 oczkami na koncie, jego najlepszym wyścigiem okazuje się Grand Prix Belgii, w którym ociera się o podium.
2003
Obejmuje posadę kierowcy rezerwowego stajni Ferrari, niestety przez cały rok nie dostaje szansy występu w żadnym wyścigu.
2002
Po zapewnieniu sobie kontraktu z ekipą Saubera zalicza 15 z 17 wyścigów sezonu F1. Jeżdżąc u boku Nicka Heidfelda gromadzi łącznie 4 punkty, połowę z nich zdobywa za zajęcie 5 lokaty w Grand Prix Hiszpanii. Na ostatnie 2 wyścigi zostaje zastąpiony przez Heinza-Haralda Frentzena.
2001
Zdobywa tytuł w Euro-Serii Formuły 3000, triumfując w 6 z 8 zawodów, zdobywając 6 pierwszych pól startowych i 5 najszybszych okrążeń. We wrześniu po raz pierwszy w swoim życiu zasiada za kierownicą bolidu Formuły 1, dwukrotnie testując z zespołem Red Bull Sauber Petronas na włoskim torze Mugello.
2000
Przenosi się do Europy, rozpoczynając starty we Włoskiej i Europejskiej Formule Renault. Rok kończy na pierwszym miejscu w klasyfikacji obu mistrzostw.
1999
Kolejny sezon startów w Formule Ford. Tym razem po wygraniu 3 z 10 wyścigów zostaje mistrzem tej serii, mając 18 lat.
1998
Przenosi się do brazylijskiej Formuły Ford, mistrzostwa kończy na 5 pozycji w klasyfikacji generalnej.
1990
Rozpoczyna swoją przygodę z wyścigami od kartingu, kończąc pierwszy sezon w krajowych mistrzostwach na 4 miejscu. Przez następne 7 lat kontynuuje jazdę gokartami, jednak wkracza także na arenę międzynarodową.

STATYSTYKI W F1

SezonP.StartyPunktyZwyc.PodiumPktwł.P.pos.Naj. okr.Nie skl.Zespoły
20171119430013002Williams
20161121530013003Williams
20156191210213002Williams
20147191340311113Williams
20138191120115002Ferrari
20127201220214001Ferrari
20116191180015023Ferrari
20106191440514001Ferrari
200911922015012Ferrari
20082189761013632Ferrari
20074179431014661Ferrari
2006318802713322Ferrari
2005131811004002Sauber
2004121812005004Sauber
200213164003008Sauber
Razem:269116711 (4,1%) 41 (15,2%) 165 (61,3%) 16 (5,9%) 15 (5,6%) 38 (14,1%) 3
Objaśnienia: P. - końcowa pozycja w klasyfikacji generalnej, Zwyc. - zwycięstwa, Pktwł. - punktował, P. pos. - pole positions, Naj. okr. - najszybsze okrążenia, Nie skl. - niesklasyfikowany, ZD - zdyskwalifikowany. Starty obejmują rozpoczęte wyścigi.