SIERGIEJ SIROTKIN
WilliamsWilliams FW41
Starty:21 GPPierwszy start w F1:Grand Prix Australii 2018
Wygrane:0 (0,0%) Pierwsza wygrana: -
Podia:0 (0,0%)Zdobyte punkty:1
Pole position:0 (0,0%)Najszybsze okrążenia:0 (0,0%)
Narodowość: RosjaData urodzenia: 27 sierpnia 1995Miejsce urodzenia: MoskwaMiejsce zamieszkania: MoskwaOficjalna strona: sirotkinsergey.comWzrost: 184 cmWaga: 71 kgStan cywilny: KawalerImiona dzieci: -
KARIERA
2018
Williams przygotowuje fatalny bolid na sezon 2018, który skazuje go na jazdę na końcu stawki. Swój pierwszy i jedyny punkt zdobywa w Grand Prix Włoch po dyskwalifikacji Romaina Grosjeana, natomiast w kwalifikacjach wygrywa zespołowy pojedynek z Lance'em Strollem. Okazuje się jednak, że dla szefostwa jest to za mało i w Abu Zabi otrzymuje informację o utracie posady. Kilka tygodni wcześniej podejmuje się rozmów z Toro Rosso, lecz ostatecznie wypada ze stawki Formuły 1. Swoje debiutanckie mistrzostwa kończy na ostatniej pozycji w klasyfikacji.
2017
Zostaje oficjalnym trzecim kierowcą Renault i rezygnuje z regularnych startów w juniorskich seriach, chcąc skoncentrować się na swoich obowiązkach w F1. Prowadzi bolid francuskiego producenta w czterech piątkowych treningach, a także podczas oficjalnych sesji testowych. Bierze udział w całodobowym wyścigu Le Mans, w którym w klasie LMP2 finiszuje na szesnastym miejscu. W listopadzie otrzymuje zgodę na testy z Williamsem podczas sesji zorganizowanej dla Pirelli, natomiast kilka miesięcy później udaje mu się wywalczyć posadę w stajni z Grove na sezon 2018, pokonując m.in. Roberta Kubicę.
2016
Pozostaje w GP2, lecz decyduje się przenieść do czołowego zespołu ART Grand Prix. Tym razem dwukrotnie tryumfuje na Węgrzech oraz w Niemczech, lecz przez serię słabszych występów, w których nie dojechał do mety lub znalazł się poza punktowanymi pozycjami, nie liczy się w walce o tytuł mistrza. Znów zajmuje trzecie miejsce w klasyfikacji ze stratą 60 punktów do pierwszego Pierre'a Gasly. Na początku roku wraca również do padoku Formuły 1 jako kierowca testowy Renault, które udostępnia mu model R.S.16 podczas sesji testowych oraz treningów do Grand Prix Rosji i Brazylii.
2015
Decyduje się na kolejny krok w swojej juniorskiej karierze i przenosi się do oficjalnego przedsionka Formuły 1 - serii GP2. Zasila szeregi zespołu Rapax i jest jednym z największych objawień mistrzostw. Jako debiutant kończy sezon na trzecim miejscu, wygrywając po drodze sprint na Silverstone - na którym nigdy wcześniej się nie ścigał - a także czterokrotnie wchodzi na podium.
2014
Sauber w ramach posady testera udostępnia mu swój bolid podczas w trakcie sezonowej sesji w Bahrajnie, a także w pierwszym treningu do domowego Grand Prix Rosji na torze w Soczi. Z kolei w juniorskich seriach pozostaje zaangażowany w Formułę Renault 3.5, gdzie przechodzi do Fortec Motorsport. Z dorobkiem jednej wygranej oraz jednego pole position zajmuje na koniec sezonu piątą lokatę.
2013
Awansuje do Formuły Renault 3.5, gdzie reprezentuje ekipę ISR. Bierze udział w całym cyklu, dwukrotnie wchodząc na podium. Zdobywa 61 punktów, które gwarantują mu dziewiąte miejsce w końcowej klasyfikacji. W lipcu zostaje ogłoszony kierowcą rozwojowym Saubera startującego w Formule 1, deklarując wsparcie finansowe sponsorów z Rosji. Szwajcarska ekipa zamierza przygotować go do debiutu w F1 w 2014 roku, dzięki czemu testuje bolid Ferrari z sezonu 2009. Mimo to ostatecznie otrzymuje posadę testera.
2012
Przenosi się do Auto GP oraz włoskiej Formuły 3. W Auto GP od razu należy do czołówki, lecz poza zasięgiem konkurencji jest Adrian Quaife-Hobbs i pozostaje mu walka o tytuł wicemistrza z Palem Varhaugiem. Ostatecznie z dorobkiem dwóch zwycięstw w Hiszpanii i Stanach Zjednoczonych zajmuje najniższy stopień podium w klasyfikacji. Z kolei we włoskiej F3 również dwukrotnie tryumfuje, lecz starcza mu to tylko na piąte miejsce.
2011
Decyduje się kontynuować starty w Formule Abarth, lecz tym razem angażuje się w kontynentalną oraz włoską edycję tej serii. W europejskim czempionacie zajmuje pierwsze miejsce w klasyfikacji z dorobkiem pięciu zwycięstw w czternastu wyścigach, natomiast we włoskiej Formule Abarth jest wicemistrzem ze stratą trzynastu punktów do pierwszego Patricka Niederhausera.
2008 -2010
W 2008 roku rozpoczyna przygodę z wyścigami od kartingu. Rywalizuje na arenie międzynarodowej w kategoriach KF2 oraz KF3, natomiast pod koniec sezonu 2010 przenosi się do wyścigów jednomiejscowych bolidów. Zasila stawkę nowoutworzonej Formuły Abarth, gdzie w sześciu zmaganiach gromadzi łącznie dwanaście punktów, które klasyfikują go na osiemnastej pozycji w tabeli.
STATYSTYKI W F1
| Sezon | P. | Starty | Punkty | Zwyc. | Podium | Pktwł. | P.pos. | Naj. okr. | Nie skl. | Zespoły |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2018 | 20 | 21 | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 | 3 | Williams |
| 2017 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | Renault | |
| 2016 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | Renault | |
| 2014 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | Sauber | |
| Razem: | 21 | 1 | 0 (0,0%) | 0 (0,0%) | 1 (4,8%) | 0 (0,0%) | 0 (0,0%) | 3 (14,3%) | 3 | |
Objaśnienia: P. - końcowa pozycja w klasyfikacji generalnej, Zwyc. - zwycięstwa, Pktwł. - punktował, P. pos. - pole positions, Naj. okr. - najszybsze okrążenia, Nie skl. - niesklasyfikowany, ZD - zdyskwalifikowany. Starty obejmują rozpoczęte wyścigi.