JOLYON PALMER
RenaultRenault R.S.17
Starty:35 GPPierwszy start w F1:Grand Prix Australii 2016
Wygrane:0 (0,0%) Pierwsza wygrana: -
Podia:0 (0,0%)Zdobyte punkty:9
Pole position:0 (0,0%)Najszybsze okrążenia:0 (0,0%)
Narodowość: Wielka BrytaniaData urodzenia: 20 stycznia 1991Miejsce urodzenia: HorshamMiejsce zamieszkania: -Oficjalna strona: -Wzrost: 183 cmWaga: 78 kgStan cywilny: KawalerImiona dzieci: -
KARIERA
2017
Ekipa Renault wykonuje duży postęp w sezonie 2017, przygotowując bolid zdolny do regularnych finiszów na punktowanych pozycjach. Mimo to on sam prezentuje bardzo słabe osiągi, przegrywając we wszystkich kwalifikacjach ze swoim nowym zespołowym partnerem - Nico Hulkenbergiem. Z kolei punkty zdobywa tylko raz, dojeżdżając na szóstej pozycji w Singapurze. Przez większość sezonu spekuluje się, jakoby mógł utracić posadę ze skutkiem natychmiastowym i ostatecznie dochodzi do tego przed Grand Prix Stanów Zjednoczonych, gdzie przekazuje swój kokpit Carlosowi Sainzowi. Zostaje sklasyfikowany na siedemnastej lokacie z dorobkiem ośmiu punktów.
2016
Debiut w F1 po rocznej przerwie od startów w wyścigach okazuje się być ciężkim doświadczeniem. W Australii zalicza obiecujący występ, lecz w kolejnych GP prezentuje bardzo słabą formę, m.in. w Chinach finiszując na ostatniej pozycji. Z czasem zaczynają się pojawiać plotki, jakoby mógł utracić swoją posadę, lecz Renault zatrzymuje go do końca sezonu. Za kierownicą niekonkurencyjnego R.S.16 ma szansę na pierwsze punkty na Węgrzech, ale obraca się w jednym z zakrętów i dopiero w Malezji dojeżdża jako dziesiąty, otwierając swój dorobek. Ponadto po letniej przerwie zaczyna dorównywać swojemu partnerowi, Kevinowi Magnussenowi, a kiedy ten odrzuca propozycję nowej umowy, Renault decyduje się przedstawić ją Palmerowi. Pierwszy sezon w F1 kończy na osiemnastym miejscu.
2015
W dniu swoich 24. urodzin zostaje potwierdzony jako nowy kierowca testowy Lotusa startującego w Formule 1. W barwach stajni z Enstone aż trzynastokrotnie zastępuje Romaina Grosjeana podczas piątkowych treningów, a w sesjach testowych pokonuje ponad 1700 kilometrów za kierownicą bolidu E23 Hybrid. Podczas weekendu w Stanach Zjednoczonych zostaje potwierdzony jego awans do funkcji kierowcy wyścigowego w sezonie 2016, natomiast sam Lotus trafia w ręce Renault i zostaje zawodnikiem fabrycznej ekipy.
2014
Kontynuuje starty w GP2, będąc jednym z najbardziej doświadczonych zawodników w stawce. Przechodzi do czołowej ekipy DAMS i ściga się w samym topie, tryumfując w czterech rundach. Oprócz tego pojawia się na podium łącznie dwanaście razy i zdobywa trzy pole position, co pozwala mu na przypieczętowanie mistrzowskiego tytułu trzy wyścigi przed końcem zmagań. Po sezonie zostaje zaproszony przez ekipę Force India na testy w Abu Zabi, podczas których otrzymuje do swojej dyspozycji bolid VJM07.
2013
Ekipa iSport podejmuje decyzję o wycofaniu się z mistrzostw, przez co podpisuje kontrakt z Carlinem. Jego trzeci rok w GP2 ponownie okazuje się być lepszy i tym razem wygrywa wyścigi na Węgrzech i w Singapurze, do tego drugiego ruszając z pole position. Sezon kończy na siódmym miejscu z dorobkiem 119 punktów, pokonując również swojego zespołowego partnera - Felipe Nasra.
2012
Przechodzi do iSport International i podchodzi do drugiego sezonu w GP2. Tym razem zdobywa 78 punktów i zostaje sklasyfikowany na jedenastym miejscu. Wygrywa sprint na ulicach Monte Carlo, natomiast na podium plasuje się jeszcze dwukrotnie podczas głównej rywalizacji na torze Silverstone i drugiego wyścigu na Monzy.
2011
Postanawia dołączyć do serii GP2, zasilając szeregi ekipy Arden. Mimo to przez cały sezon nie zdobywa ani jednego punktu, natomiast jego najlepszą pozycją była dziewiąta, którą wywalczył podczas sprintu w Turcji i głównego wyścigu w Walencji. Startuje w finale sezonu w Abu Zabi, który nie jest zaliczany do mistrzostw. Dołącza do Barwy Addax i w głównych zmaganiach dojeżdża trzeci, a w sprincie jest czwarty.
2010
Po raz kolejny przystępuje do zmagań w Formule 2 i tym razem jest jednym z pretendentów do zdobycia mistrzowskiego tytułu. Wygrywa pierwszy wyścig sezonu na torze Brands Hatch, powtarzając później ten wyczyn dwukrotnie na Monzy, w Portugalii i Czechach. Mimo to musi uznać wyższość Dean'a Stonemana i zadowolić się tytułem wicemistrza, który przypieczętował z dorobkiem 242 punktów.
2009
Przechodzi do reaktywowanej Formuły 2, aczkolwiek sezon w jego wykonaniu okazuje się być katastrofalny. Startuje w szesnastu wyścigach i tylko raz udaje mu się zdobyć punkty, dojeżdżając na szóstym miejscu na torze Imola. Zalicza także osiem startów w Formula Palmer Audi, gdzie wygrał jeden wyścig i trzykrotnie ustawił swój bolid na pole position.
2008
Udaje mu się wrócić do zdrowia i po raz kolejny przystępuje do startów w Formula Palmer Audi. Aż jedenastokrotnie staje na podium z czego raz na najwyższym stopniu na belgijskim torze Spa, będąc jednym z faworytów do zdobycia mistrzowskiego tytułu. Ostatecznie kończy mistrzostwa na trzeciej pozycji z 338 punktami.
2007
Startuje w dwóch wyścigach T Cars, lecz w tym roku skupia się na startach za kierownicą jednomiejscowego bolidu Formuły Palmer Audi, której promotorem jest jego ojciec. Wygrywa dwa wyścigi na torach Brands Hatch oraz Oulton Park, a także zdobywa jedno pole position, aczkolwiek wystarcza mu to jedynie na dziesiąte miejsce w tabeli. Opuszcza dwie ostatnie rundy sezonu przez uraz jamy brzusznej, do którego doszło po wypadku na quadzie.
2006
Kontynuuje starty w T Cars, lecz tym razem oprócz w Autumn Trophy bierze udział również w głównych zmaganiach. W tej pierwszej edycji nie pozostawia rywalom żadnych szans i na sześć rozegranych wyścigów tryumfuje w czterech zdobywając tytuł, natomiast w głównym cyklu kończy sezon na piątym miejscu.
2005
Po zakończeniu startów w kartingu przesiada się za kierownicę samochodu turystycznego, dołączając do serii T Cars. Startuje w klasie Autumn Trophy dla zawodników w przedziale wiekowym 14-17 lat, plasując się w klasyfikacji na piątym miejscu z dorobkiem 92 punktów.
STATYSTYKI W F1
| Sezon | P. | Starty | Punkty | Zwyc. | Podium | Pktwł. | P.pos. | Naj. okr. | Nie skl. | Zespoły |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2017 | 17 | 15 | 8 | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 | 4 | Renault |
| 2016 | 18 | 20 | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 | 5 | Renault |
| 2015 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | Lotus | |
| Razem: | 35 | 9 | 0 (0,0%) | 0 (0,0%) | 2 (5,7%) | 0 (0,0%) | 0 (0,0%) | 9 (25,7%) | 2 | |
Objaśnienia: P. - końcowa pozycja w klasyfikacji generalnej, Zwyc. - zwycięstwa, Pktwł. - punktował, P. pos. - pole positions, Naj. okr. - najszybsze okrążenia, Nie skl. - niesklasyfikowany, ZD - zdyskwalifikowany. Starty obejmują rozpoczęte wyścigi.