Przewodnik Renault po tunelu aerodynamicznym

Wywiad pochodzi z najnowszego podcastu francuskiej stajni
29.09.1018:42
Inf. prasowa
2545wyświetlenia

W najnowszym podcaście zespół Renault zabiera nas do swojej fabryki w Enstone, prezentując przewodnik po tunelu aerodynamicznym dla początkujących.

Dla niewtajemniczonych, wyjaśnij jak działa tunel aerodynamiczny?
Generalnie mamy skalowany model bolidu, który porusza się po bieżni - normalnie w skali 1:2 lub nieco większy. Następnie kierujemy na niego strumień powietrza i mierzymy jakie siły wywiera na model.

Jak mierzone są te siły?
To trochę jak ustalanie własnej wagi. Ważymy model, używając zestawu elektrycznych wag bez podmuchu powietrza, a następnie ważymy go ponownie, kiedy jest włączony podmuch. Różnica pomiędzy tymi dwoma pomiarami pokazuje wpływ podmuchu - czyli wygenerowany docisk aerodynamiczny. Zawsze poszukujemy jak największej siły dociskowej i minimalnego oporu.

W jakiej skali jest tunel aerodynamiczny Renault?
Przepisy ograniczają maksymalną skalę do 60%, ale niektóre zespoły testują w skali 50%. Przez cztery dni w roku możemy testować model w pełnych wymiarach.

Z czego jest wykonany model w tunelu aerodynamicznym?
Wewnętrzne elementy są ze stali i aluminium, a ich zadaniem jest utrzymywanie struktury modelu, zachowują się jak kręgosłup. Dookoła zewnętrznej części modelu znajdują się osłony i karoseria, która jest wykonana z różnych materiałów, takich jak włókno węglowe i aluminium. Jednak większość karoserii jest wykonana z żywicy syntetycznej w technologii szybkiego wykonywania prototypów.

Ile godzin dziennie spędza się w tunelu aerodynamicznym?
Budynki tunelu aerodynamicznego działają dzień i noc. Wyzwaniem jest wykonanie jak największej liczby produktywnych testów w 24-godzinnym okresie. Jest również przepis, który należy przestrzegać, stanowiący, że nie można używać tunelu przez więcej niż ustaloną liczbę godzin w ciągu tygodnia roboczego.

Jakie jest powiązanie pomiędzy tunelem aerodynamicznym i CFD?
Te dwie technologie idealnie uzupełniają się nawzajem. W wirtualnym świecie CFD można uwidocznić przepływ powietrza wokół bolidu, natomiast w tunelu powietrze jest niewidoczne. Dlatego właśnie wykorzystujemy CFD, aby spróbować stworzyć koncepcje i ulepszyć nasze pomysły, a wtedy używamy tunelu, aby upewnić się, że CFD nie sprowadzi nas na błędną drogę.

Źródło: RenaultF1.com