Dunne zwycięża w niedzielnym wyścigu i zostaje nowym liderem

LAP 35 / 35 🏁

ALEX GETS IT DUNNE

HE WINS THE IMOLA FEATURE RACE WITH A STUNNING DRIVE! #F2 #ImolaGP pic.twitter.com/fL7YkI74CV

— Formula 2 (@Formula2) May 18, 2025

Alex Dunne zwyciężył w głównym wyścigu Formuły 2 na torze w Imoli, zostając jednocześnie nowym liderem mistrzostw. Junior McLarena przebił się na prowadzenie dzięki doskonałej pracy swoich mechaników oraz licznym i skutecznym manewrom wyprzedzania. Za Irlandczykiem uplasował się duet Hitecha - Luke Browning i Dino Beganovic.

Już na początku okrążenia formującego doszło do pierwszego dramatu - Sebastianowi Montoyi, który miał ruszać z drugiego pola, zgasł silnik i Kolumbijczyk musiał zostać ściągnięty do boksów. Podczas właściwego startu nie ruszył zaś Victor Martins (trzecie pole)! Osamotniony w pierwszym rzędzie Beganovic obronił prowadzenie, choć Leonardo Fornaroli był bliski wyprzedzenia kierowcy Hitecha w pierwszym zakręcie.

Na nieszczęściu Montoyi i Martinsa najbardziej skorzystali oczywiście Lindblad i Dunne, którzy przesunęli się odpowiednio na trzecią i czwartą pozycję. Piąty był Crawford, a kolejne punktowane miejsca zajmowali Browning, Miyata, Durksen, Stanek i Marti. Montoya i Martins ostatecznie wzięli udział w wyścigu, choć ten drugi miał ponad minutę straty do przedostatniego Kolumbijczyka.

Durksen wkrótce uporał się z Miyatą i od tej pory to Paragwajczyk był najwyżej spośród kierowców realizujących alternatywną strategię. Beganovic tymczasem prowadził z niecałą sekundą przewagi nad Fornarolim, lecz Włoch miał większe zmartwienie - od czwartego okrążenia był bowiem mocno naciskany przez Arvida Lindblada. Zanim jednak doszło do roszad, prowadząca czwórka zgodnie zjechała do boksów na siódmym okrążeniu.

Beganovic utrzymał się na czele tej grupy, natomiast świetnie spisała się ekipa Rodin Motorsport, która obsłużyła Alexa Dunne'a na tyle szybko, że to Irlandczyk teraz podążał za Beganoviciem. Za Dunne'em znajdował się Lindblad, a za nimi teraz był Fornaroli, który stracił w boksach dwie pozycje. Okrążenie dłużej na torze pozostali Crawford i Browning, co opłaciło się szczególnie w przypadku tego drugiego - Browning wyjechał na tor przed Beganoviciem!

Szwedzki kierowca nie zamierzał tego tak zostawić i podjął próbę odzyskania pozycji w zakręcie Tosa, lecz został wypchnięty poza tor i stracił pozycję na rzecz Dunne'a. Na 9. kółku Dunne wyprzedził również Browninga i teraz to Irlandczyk znajdował się na czele tej grupy. Przed Dunne'em znajdowała się teraz tylko dziewiątka kierowców, którzy rozpoczęli wyścig na twardszej mieszance. Prowadził Marti, za którym podążali Durksen, Stanek, Miyata, Maini, Mini, Cordeel, Bennett i Esterson. Dunne był dziesiąty.

Na początku piętnastego kółka doszło w Tamburello do kolizji Samiego Meguetounifa z Rafaelem Villagomezem, w wyniku której ten drugi zatrzymał się na poboczu z uszkodzonym bolidem. Co zastanawiające, dyrekcja bardzo długo ograniczała się tylko do żółtych flag, nawet w momencie, w którym Villagomez opuścił już bolid. Dopiero na 16. okrążeniu podjęto decyzję o wypuszczeniu samochodu bezpieczeństwa. Durksen, który w międzyczasie objął prowadzenie, wyprzedzając Martiego, nie trafił jednak odpowiednio ze zjazdem do boksów i teraz przewaga tej grupy nad Dunne'em i spółką zniknęła.

Ryzyko postanowili podjąć Mini i Bennett, zjeżdżając już teraz do boksów po miękkie opony, a okrążenie później zawitał tam również Kush Maini. Do końca wyścigu wówczas pozostało jednak aż 18 kółek i było rzecz jasna mało prawdopodobne, że ta mieszanka pozwoli im na konkurencyjne tempo do samej mety. Rywalizację wznowiono pod koniec 18. okrążenia. Dunne szybko zaczął się skutecznie przebijać przez stawkę, wyprzedzając Estersona i Cordeela. Browning też błyskawicznie uporał się z Estersonem, ale później utknął za Cordeelem - zespołowym kolegą... Dunne'a.

Browning wyprzedził Belga dopiero na 24. okrążeniu. W tym samym czasie nie próżnował jego główny rywal w walce o zwycięstwo, czyli Dunne. Irlandczyk w ciągu trzech kolejnych kółek przebił się na prowadzenie, wyprzedzając kolejno Miyatę, Stanka, Martiego i Durksena. Na 27. kółku do boksów po miękkie opony zjechał w końcu Miyata, a na 30. kółku zjechał Durksen. Mini, Maini i Bennett, którzy zaryzykowali podczas neutralizacji pod koniec musieli zjechać po raz drugi, ponieważ mieli olbrzymie problemy z utrzymaniem tempa.

Zdecydowanie prowadził Dunne, który miał ponad pięć sekund przewagi nad Browningiem i zmierzał po niemal pewne zwycięstwo. Beganovic był trzeci, tuż przed Lindbladem, ale Szwedowi pomógł przedłużony stint Stanka, który przez jedno kółko utrzymywał się przed juniorem Red Bulla. Po zjeździe Czecha do boksów Lindblad tracił już prawie dwie sekundy do Beganovicia i wyglądało na to, że kwestia obsady miejsc na podium była już rozstrzygnięta.

Dunne ostatecznie dowiózł drugie w tym sezonie zwycięstwo do mety. Wygrana ta pozwoliła mu też objąć prowadzenie w klasyfikacji generalnej, w której wyprzedził on Richarda Verschoora. Luke Browning finiszował jako drugi, a najniższy stopień podium wywalczył Dino Beganovic. Lindblad finiszował na czwartej pozycji, przed Fornarolim, Crawfordem i Goethe. Ósme miejsce po bardzo pechowym początku zdołał wywalczyć Montoya, a ostatnie punktowane pozycje zajęli Verschoor i Meguetounif.

Klasyfikacje generalne