2018 McLaren angażuje go w roli trzeciego kierowcy, natomiast w juniorskich seriach awansuje do Formuły 2. Na początku roku liczy się w walce o mistrzostwo z George'em Russellem, lecz seria słabszych występów sprawia, że jego rodak zaczyna się oddalać, a za plecami coraz bliżej jest Alexander Albon. Ostatecznie zajmuje drugie miejsce w klasyfikacji z dorobkiem jednej wygranej na otwarcie sezonu w Bahrajnie. Z kolei w F1 wzbudza zainteresowanie Toro Rosso, lecz McLaren zatrzymuje go w swoich szeregach i powierza mu bolid w piątkowych treningach. Dobre osiągi owocują kontraktem na starty w sezonie 2019 u boku Carlosa Sainza.
2017 Jego świetna postawa w juniorskich seriach zostaje dostrzeżona przez McLarena, który wciela go w szeregi swojego programu rozwojowego. Przechodzi do Mistrzostw Europy Formuły 3, gdzie nie zwalnia tempa i dopisuje do dorobku następny tytuł. Aż dziewięciokrotnie wpada na metę jako pierwszy, a kwestię mistrzostwa rozstrzyga na dwa wyścigi przed końcem sezonu. Powraca na ulice Makau i tym razem uznaje wyższość tylko Dana Ticktuma, natomiast w lipcu debiutuje za sterami bolidu F1.
2016 Sezon rozpoczyna od wyjazdu do Nowej Zelandii, gdzie rozgrywana jest Toyota Racing Series. Nie pozostawia rywalom żadnych szans i zdobywa mistrzostwo, wygrywając sześć z piętnastu wyścigów. Resztę sezonu spędza w europejskiej oraz północnoeuropejskiej Formule Renault 2.0, gdzie także może się poszczycić pierwszym miejscem w klasyfikacji generalnej. Zalicza pojedyncze starty w F3, które umożliwiają mu udział w Grand Prix Makau. Na ulicznym torze w Azji jest jednak dopiero jedenasty.
2015 Debiutuje za sterami jednomiejscowego bolidu, przechodząc na pełny sezon do MSA Formula Championship. Zostaje kierowcą Carlina, z którym świętuje mistrzowski tytuł. Ośmiokrotnie jako pierwszy pojawia się na mecie, zdobywa dziesięć pole position, a na podium wchodzi jeszcze siedem razy. Podejmuje się również pojedynczych startów w niemieckiej oraz włoskiej Formule 4 z Mucke Motorsport i w tej pierwszej edycji na osiem występów aż sześciokrotnie zdobywa podium, raz będąc na najwyższym stopniu.
2014 Kontynuuje starty w kartingu, lecz łączy je z udziałem w Ginetta Junior Championship, które towarzyszy wyścigom BTCC. W klasyfikacji generalnej zajmuje trzecie miejsce z dorobkiem czterech zwycięstw, siedmiu miejsc na podium oraz ośmiu pole position. Ponadto spośród wszystkich debiutantów kompletuje największą liczbę punktów.
2006-2013 Z początku interesuje się motocyklami, lecz mając siedem lat przyjeżdża z ojcem oraz bratem na zawody kartingowe. Od tego momentu zakochuje się w czterech kółkach i rozpoczyna przygodę z motorsportem. Odnosi wiele sukcesów, lecz swój najlepszy sezon za kierownicą gokarta zalicza w 2013 roku, kiedy to zostaje mistrzem świata podczas zawodów rozgrywanych w Bahrajnie oraz dopisuje tytuł m.in. w WSK Euro Series.
Objaśnienia:P. - końcowa pozycja w klasyfikacji generalnej, Zwyc. - zwycięstwa, Pktwł. - punktował, P. pos. - pole positions, Naj. okr. - najszybsze okrążenia, Nie skl. - niesklasyfikowany, ZD - zdyskwalifikowany
Starty obejmują rozpoczęte wyścigi (w nawiasie podana jest suma zgłoszeń do grand prix)
Rezultaty wyścigów z ostatniego sezonu | Rezultaty wszystkich wyścigów Wszystkie pole positions | Wszystkie zwycięstwa | Wszystkie najszybsze okrążenia
•Rezultaty wyścigów z ostatniego sezonu
GP
Tor
Nr
Bolid
Op.
St.
Fi.
Dodatkowa informacja
Sezon 2019
Albert Park
4
McLaren MCL34
-
-
Objaśnienia:St. - start, Fi. - finisz, NS - niesklasyfikowany, NW - nie wystartował, N2 - nie wystartował ponownie, ZD - zdyskwalifikowany, PL - start z pit-lane, NZ - nie zakwalifikował się, NP - nie przedkwalifikował się, WY - wykluczony, naj. okr. - najszybsze okrążenie w wyścigu
