Początki sportu samochodowego
Artykuł opowiadający o początkach motoryzacji i pierwszych wyścigach samochodowych
27.12.0511:01
Mateusz Grzeszczuk 7763wyświetlenia
Do napisania tego artykułu skłonił mnie fakt, iż od kilku miesięcy zaczyna mnie to coraz bardziej wciągać. Rozpocznę od przedstawienia kiedy to wszystko się zaczęło - kiedy powstał pierwszy samochód napędzany silnikiem spalinowym oraz kiedy odbyły się pierwsze wyścigi. Otóż w roku 1885 Karl Benz i Gottlieb Daimler skonstruowali mniej więcej od razu po sobie, dwie maszyny z w/w silnikiem. Lepszą konstrukcją okazała się maszyna Benza, natomiast silnik Daimlera był bardzo zaawansowany i stał się odskocznią do dalszej ewolucji sportu motorowego.
WYŚCIGI MIĘDZY MIASTAMI
Zmagania w sporcie motorowym rozpoczęły się tuż po wynalezieniu samochodu z silnikiem spalinowym. W 1887 roku została zorganizowana pierwsza próba wytrzymałościowa, lecz nie doszła ona do skutku - powodem było pojawienie się na starcie tylko jednego zawodnika...
Następny wyścig wytrzymałościowy zastał ogłoszony w czerwcu 1894 roku. Miał on przebiegać na liczącej 80 mil trasie Paryż-Rouen. Na starcie stanęło 21 załóg, a główna nagroda wynosiła 5000 franków. Start miał miejsce 22 lipca 1894 r. Pierwszy linię mety minął Comte de Dion. Niestety jego zwycięstwo nie zostało uznane, ponieważ jego pojazd - traktor napędzany parą - został uznany jako niepraktyczny.
W późniejszym okresie powstał Automobilklub Francji. Pierwszy wyścig zorganizowany przez niego, biegł na trasie Paryż-Bordeaux i z powrotem. Wygrał go Emile Levassor, któremu pokonanie trasy zajęło 48 godzin i 48 minut.
Inne państwa także angażowały się w wyścigi samochodowe. Włochy zorganizowały wyścig Turyn-Asti i z powrotem (18 maja 1895 roku). Z pięciu kierowców, którzy stanęli na starcie, tylko trzech zameldowało się na mecie. Zwyciężył Simone Federmann.
W tej sytuacji dłużne nie pozostały Stany Zjednoczone. Zorganizowały wyścig w listopadzie 1895 roku. Liczył on 140 km, a zwyciężył w nim Muller.
Francja ponownie zorganizowała wyścig - tym razem na trasie Paryż-Marsylia-Paryż. Liczył on około 1500 km! Podzielono go na 10 równej długości etapów. Wyścig trwał od 24 września do 3 listopada, a wszystko to miało miejsce w 1896 roku. Zwycięzca przejechał trasę w ciągu 67 godzin i 42 minut.
W 1897 zorganizowano krótszy wyścig na trasie Paryż-Dieppe. Ten wyścig przyniósł pierwszą ofiarę śmiertelną (Emile Levassor). W 1898 roku lista ofiar powiększyła się o dwa nazwiska. Monsieur Montariol i Markiz de Motaignac giną mniej więcej w tym miejscu co rok wcześniej ich poprzednik.
Wywołało to oburzenie ludzi, zwłaszcza władz Paryża, które niechętnie myślały o wyścigach. Kiedy miał nadejść wyścig na trasie z Amsterdamu do Paryża, pewien policjant sprzeciwił się zorganizowaniu startu. Efektem było to, iż miejsce startu zostało przeniesione do innej dzielnicy - która nie podlegała owemu policjantowi.
Ostatni z wyścigów między miastami odbył się w 1903 roku. Przebiegał na trasie Paryż-Madryt, ale przerwano go, gdy kierowcy dotarli do Bordeaux. Skutkiem były wypadki i śmierć ośmiu osób. Zginął między innymi słynny konstruktor Marcel Renault. Francuski rząd zakazał organizowania wyścigów.
GORDON BENNET TROPHY
Nazwa pochodzi od amerykańskiego wydawcy gazet - Jamesa Gordona Benetta. Wprowadził on całkowicie nową formułę, której musiał podporządkować się każdy zawodnik. Wiązało się to z ujednoliceniem pojazdów, a każdy uczestnik musiał być zarejestrowany przez swój krajowy automobilklub. Każde państwo mogło wystawić tylko trzech kierowców, któremu to przepisowi ostro przeciwstawiała się Francja. Stawka zawodników rosła z roku na rok.
Pierwszy wyścig miał miejsce 14 czerwca 1900 roku na trasie Paryż-Lyon (565 km). Na starcie zameldowało się pięciu kierowców. Pierwszym zwycięzcą został Fernand Charron z Francji. Zadecydowano, iż kolejny wyścig będzie się odbywał w kraju, który zwyciężył. Tak więc kolejna batalia odbyła się we Francji.
Drugi wyścig miał miejsce 21 maja 1901 roku na trasie Paryż-Bordeaux (523 km). Wygrał go kolejny Francuz - Leonce Giradot.
Trzeci wyścig odbył się na trasie Paryż-Innsbruck (562 km). Tym razem triumfowała Wielka Brytania, za sprawą Selwyna Edge'a. W tej sytuacji kolejny wyścig miał się odbyć w Wielkiej Brytanii, jednak wyścigi w tym kraju były zabronione. Na miejsce kolejnego wyścigu wybrano zatem Irlandię, a konkretnie Irlandzkie Athy.
Miejscem czwartego wyścigu był specjalnie przygotowany tor w kształcie ósemki. Zwyciężył Niemiec Camille Jenatzy, a więc następny wyścig miał mieć miejsce u naszych zachodnich sąsiadów.
Piąty wyścig odbył się na drogowym torze niedaleko Frankfurtu. Zwycięzcą okazał się Leon Thery, a drugi był Jenatzy.
Na ostatni, finałowy wyścig o puchar Gordona Benetta, stawka powróciła do Francji. Tam na torze niedaleko Clermont-Ferrand wygrał drugi raz z rzędu Thery.
Wyścigi organizowane przez Benetta stały się kamieniem milowym w rozwoju sportu samochodowego. Była to pierwsza międzynarodowa seria wyścigowa.
PIERWSZY WYŚCIG GRAND PRIX
Jako pierwszy wyścig Grand Prix (1906 rok) zorganizował Automobile Club de L'Ouest. Na trasę wybrany został tor drogowy o długości około 60 mil. Cały wyścig miał trwać dwa dni, całkowita trasa liczyła około 1100 km.
Na tą imprezę postanowiono wprowadzić nowe przepisy:
- waga samochodu mogła wynosić nie więcej niż 1000 kg,
- każdy producent mógł wystawić trzy samochody.
Podczas pierwszego dnia zwyciężył Węgier Ferenc Szisz. Drugi był Francuz Albert Clement, który wyprzedził Włocha - Nazzaro. W drugim dniu ci dwaj kierowcy zamienili się miejscami, a po raz drugi triumfował Szisz. Został on zarazem pierwszym zwycięzcą wyścigu Grand Prix.
Źródło: Grand Prix Racing
WYŚCIGI MIĘDZY MIASTAMI
Zmagania w sporcie motorowym rozpoczęły się tuż po wynalezieniu samochodu z silnikiem spalinowym. W 1887 roku została zorganizowana pierwsza próba wytrzymałościowa, lecz nie doszła ona do skutku - powodem było pojawienie się na starcie tylko jednego zawodnika...
Następny wyścig wytrzymałościowy zastał ogłoszony w czerwcu 1894 roku. Miał on przebiegać na liczącej 80 mil trasie Paryż-Rouen. Na starcie stanęło 21 załóg, a główna nagroda wynosiła 5000 franków. Start miał miejsce 22 lipca 1894 r. Pierwszy linię mety minął Comte de Dion. Niestety jego zwycięstwo nie zostało uznane, ponieważ jego pojazd - traktor napędzany parą - został uznany jako niepraktyczny.
W późniejszym okresie powstał Automobilklub Francji. Pierwszy wyścig zorganizowany przez niego, biegł na trasie Paryż-Bordeaux i z powrotem. Wygrał go Emile Levassor, któremu pokonanie trasy zajęło 48 godzin i 48 minut.
Inne państwa także angażowały się w wyścigi samochodowe. Włochy zorganizowały wyścig Turyn-Asti i z powrotem (18 maja 1895 roku). Z pięciu kierowców, którzy stanęli na starcie, tylko trzech zameldowało się na mecie. Zwyciężył Simone Federmann.
W tej sytuacji dłużne nie pozostały Stany Zjednoczone. Zorganizowały wyścig w listopadzie 1895 roku. Liczył on 140 km, a zwyciężył w nim Muller.
Francja ponownie zorganizowała wyścig - tym razem na trasie Paryż-Marsylia-Paryż. Liczył on około 1500 km! Podzielono go na 10 równej długości etapów. Wyścig trwał od 24 września do 3 listopada, a wszystko to miało miejsce w 1896 roku. Zwycięzca przejechał trasę w ciągu 67 godzin i 42 minut.
W 1897 zorganizowano krótszy wyścig na trasie Paryż-Dieppe. Ten wyścig przyniósł pierwszą ofiarę śmiertelną (Emile Levassor). W 1898 roku lista ofiar powiększyła się o dwa nazwiska. Monsieur Montariol i Markiz de Motaignac giną mniej więcej w tym miejscu co rok wcześniej ich poprzednik.
Wywołało to oburzenie ludzi, zwłaszcza władz Paryża, które niechętnie myślały o wyścigach. Kiedy miał nadejść wyścig na trasie z Amsterdamu do Paryża, pewien policjant sprzeciwił się zorganizowaniu startu. Efektem było to, iż miejsce startu zostało przeniesione do innej dzielnicy - która nie podlegała owemu policjantowi.
Ostatni z wyścigów między miastami odbył się w 1903 roku. Przebiegał na trasie Paryż-Madryt, ale przerwano go, gdy kierowcy dotarli do Bordeaux. Skutkiem były wypadki i śmierć ośmiu osób. Zginął między innymi słynny konstruktor Marcel Renault. Francuski rząd zakazał organizowania wyścigów.
GORDON BENNET TROPHY
Nazwa pochodzi od amerykańskiego wydawcy gazet - Jamesa Gordona Benetta. Wprowadził on całkowicie nową formułę, której musiał podporządkować się każdy zawodnik. Wiązało się to z ujednoliceniem pojazdów, a każdy uczestnik musiał być zarejestrowany przez swój krajowy automobilklub. Każde państwo mogło wystawić tylko trzech kierowców, któremu to przepisowi ostro przeciwstawiała się Francja. Stawka zawodników rosła z roku na rok.
Pierwszy wyścig miał miejsce 14 czerwca 1900 roku na trasie Paryż-Lyon (565 km). Na starcie zameldowało się pięciu kierowców. Pierwszym zwycięzcą został Fernand Charron z Francji. Zadecydowano, iż kolejny wyścig będzie się odbywał w kraju, który zwyciężył. Tak więc kolejna batalia odbyła się we Francji.
Drugi wyścig miał miejsce 21 maja 1901 roku na trasie Paryż-Bordeaux (523 km). Wygrał go kolejny Francuz - Leonce Giradot.
Trzeci wyścig odbył się na trasie Paryż-Innsbruck (562 km). Tym razem triumfowała Wielka Brytania, za sprawą Selwyna Edge'a. W tej sytuacji kolejny wyścig miał się odbyć w Wielkiej Brytanii, jednak wyścigi w tym kraju były zabronione. Na miejsce kolejnego wyścigu wybrano zatem Irlandię, a konkretnie Irlandzkie Athy.
Miejscem czwartego wyścigu był specjalnie przygotowany tor w kształcie ósemki. Zwyciężył Niemiec Camille Jenatzy, a więc następny wyścig miał mieć miejsce u naszych zachodnich sąsiadów.
Piąty wyścig odbył się na drogowym torze niedaleko Frankfurtu. Zwycięzcą okazał się Leon Thery, a drugi był Jenatzy.
Na ostatni, finałowy wyścig o puchar Gordona Benetta, stawka powróciła do Francji. Tam na torze niedaleko Clermont-Ferrand wygrał drugi raz z rzędu Thery.
Wyścigi organizowane przez Benetta stały się kamieniem milowym w rozwoju sportu samochodowego. Była to pierwsza międzynarodowa seria wyścigowa.
PIERWSZY WYŚCIG GRAND PRIX
Jako pierwszy wyścig Grand Prix (1906 rok) zorganizował Automobile Club de L'Ouest. Na trasę wybrany został tor drogowy o długości około 60 mil. Cały wyścig miał trwać dwa dni, całkowita trasa liczyła około 1100 km.
Na tą imprezę postanowiono wprowadzić nowe przepisy:
- waga samochodu mogła wynosić nie więcej niż 1000 kg,
- każdy producent mógł wystawić trzy samochody.
Podczas pierwszego dnia zwyciężył Węgier Ferenc Szisz. Drugi był Francuz Albert Clement, który wyprzedził Włocha - Nazzaro. W drugim dniu ci dwaj kierowcy zamienili się miejscami, a po raz drugi triumfował Szisz. Został on zarazem pierwszym zwycięzcą wyścigu Grand Prix.
Źródło: Grand Prix Racing
