Chilton, Onslow-Cole i Jackson zwycięzcami trzeciej rundy BTCC
Jason Plato przez problemy z silnikiem stracił prowadzenie w mistrzostwach
03.05.1012:07
1889wyświetlenia
Wyścig I
Pierwszy wyścig dnia wygrał Tom Chilton, zdobywając pierwsze w historii BTCC zwycięstwo dla samochodu z silnikiem zasilanym LPG oraz pierwsze od dziesięciu lat zwycięstwo dla samochodu marki Ford.
Do odbywającego się w całkowicie mokrych warunkach wyścigu sensacyjnie ruszył startujący z piątej pozycji Rob Collard, który jeszcze przed pierwszym zakrętem zdołał przebić się na drugie miejsce. Kierowca WSR nie był jednak w stanie długo bronić drugiej lokaty i na czwartym okrążeniu, tuż po pierwszym okresie neutralizacji spowodowanym wypadnięciem Jamesa Nasha z toru, uległ obydwu kierowcom Hondy. Matt Neal wkrótce po udanym manewrze wyprzedzenia Collarda popełnił jednak błąd i pojechał zbyt szeroko w ostatnim zakręcie, tracąc nie tylko dopiero co zdobytą pozycję, ale również kolejną lokatę na rzecz Toma Onslow-Cole.
Startujący z dziewiątego miejsca Onslow-Cole na trzecią pozycję przebił się już na szóstym okrążeniu, jednakże nie był w stanie zbliżyć się do Gordona Sheddena i pierwsza trójka do mety dojechała już bez żadnych zmian. Emocji nie zabrakło jednak w dalszej części stawki, gdzie szarżujący Paul O'Neill wyprzedzał kolejno Andrew Jordana, Toma Boardmana i obydwa Chevrolety, kończąc wyścig na szóstej pozycji.
Lider klasyfikacji generalnej - Jason Plato nie był w stanie poradzić sobie z zespołowym partnerem z Chevroleta - Alexem MacDowallem i do mety dojechał na ósmym miejscu, przez co jego przewaga nad wiceliderem Mattem Nealem została zredukowana do 13 punktów.
Wyścig II
W drugim, równie mokrym wyścigu na torze Brands Hatch GP zwyciężył drugi z zawodników Team Aon - Tom Onslow-Cole, któremu wygrana została przyznana już po wyścigu w wyniku dyskwalifikacji Toma Chiltona.
Startujący z pole position Chilton nie ruszył zbyt dobrze i jeszcze na prostej startowej został wyprzedzony przez Gordona Sheddena. Kierowca Hondy utrzymał prowadzenie, lecz na czwartym okrążeniu, podczas restartu wyścigu po pierwszym wyjeździe samochodu bezpieczeństwa, stracił panowanie nad tyłem swojej Hondy i spadł na siódme miejsce. Chilton był od tego momentu niepokonany i pomimo dwóch kolejnych okresów neutralizacji w dalszej części wyścigu, do mety dojechał na pierwszej pozycji.
Zespołowy partner Chiltona - Tom Osnlow-Cole nie miał tak spokojnego wyścigu i na jego końcowym etapie musiał walczyć o drugą pozycję z Matem Jacksonem, Alexem MacDowallem, Gordonem Sheddenem i Paulem O'Neillem. Na jedenastym okrążeniu zwycięsko z tego pojedynku wyszedł Mat Jackson, jednakże na dwa kółka przed metą kierowca zespołu Airwaves BMW wpadł w poślizg i spadł na odległe, dwunaste miejsce. Walka o drugie miejsce toczyła się do ostatnich metrów - Onslow-Cole i Shedden metę przekroczyli z różnicą zaledwie 0,009 sekundy.
Podczas powyścigowej kontroli samochodów okazało się jednak, iż Ford Focus Toma Chiltona ma zbyt niską wysokość zawieszenia, przez co zawodnik Team Aon został zdyskwalifikowany, a zwycięstwo przypadło jego zespołowemu koledze.
Wyścig III
Ostatni wyścig trzeciej rundy BTCC w sensacyjnym stylu wygrał Mat Jackson, który wystartował z dwunastego miejsca.
Po starcie wyścigu na prowadzenie wysunął się ruszający z drugiego miejsca Tom Boardman. Steven Kane spadł na drugie miejsce, natomiast Mat Jackson jeszcze przed pierwszym zakrętem zdołał przebić się na piątą pozycję, a już na kolejnym zakręcie wyprzedził Alexa MacDowalla i Andrew Jordana. Opony w Seacie Boardmana na przesychającym torze zaczęły ulegać szybkiej degradacji i na początku trzeciego okrążenia pomiędzy nim a Kanem wywiązała się walka o prowadzenie. Z zamieszania skorzystał Jackson, który w dalszej części okrążenia wyprzedził obydwu walczących zawodników.
Kane na kolejnym okrążeniu poradził sobie z Boardmanem i dwójka kierowców Airwaves BMW nie niepokojona przez nikogo oddaliła się od reszty stawki. Tom Boardman zaczął tracić kolejne pozycje i wyścig zakończył ostatecznie na ósmej pozycji. Na przedostatnim okrążeniu do walki o podium włączył się Matt Neal, który zaryzykował jazdę ze slickami na przedniej osi. Kierowca Hondy, który wystartował z czternastego miejsca, najpierw uporał się z Robem Collardem, a na ostatnim okrążeniu w tym samym miejscu wykonał udany manewr wyprzedzenia Stevena Kane'a.
Na ostatnich zakrętach przed metą Neal zdołał zbliżyć się do Jacksona, jednakże nie była to odległość wystarczająca do podjęcia próby wyprzedzenia lidera. Matt Neal wysunął się jednakże na prowadzenie w klasyfikacji generalnej dzięki kłopotom Jasona Plato, który przez problemy z silnikiem nie ukończył dwóch wyścigów i w trzeciej rundzie mistrzostw zdobył zaledwie trzy punkty.
Pierwszy wyścig dnia wygrał Tom Chilton, zdobywając pierwsze w historii BTCC zwycięstwo dla samochodu z silnikiem zasilanym LPG oraz pierwsze od dziesięciu lat zwycięstwo dla samochodu marki Ford.
Do odbywającego się w całkowicie mokrych warunkach wyścigu sensacyjnie ruszył startujący z piątej pozycji Rob Collard, który jeszcze przed pierwszym zakrętem zdołał przebić się na drugie miejsce. Kierowca WSR nie był jednak w stanie długo bronić drugiej lokaty i na czwartym okrążeniu, tuż po pierwszym okresie neutralizacji spowodowanym wypadnięciem Jamesa Nasha z toru, uległ obydwu kierowcom Hondy. Matt Neal wkrótce po udanym manewrze wyprzedzenia Collarda popełnił jednak błąd i pojechał zbyt szeroko w ostatnim zakręcie, tracąc nie tylko dopiero co zdobytą pozycję, ale również kolejną lokatę na rzecz Toma Onslow-Cole.
Startujący z dziewiątego miejsca Onslow-Cole na trzecią pozycję przebił się już na szóstym okrążeniu, jednakże nie był w stanie zbliżyć się do Gordona Sheddena i pierwsza trójka do mety dojechała już bez żadnych zmian. Emocji nie zabrakło jednak w dalszej części stawki, gdzie szarżujący Paul O'Neill wyprzedzał kolejno Andrew Jordana, Toma Boardmana i obydwa Chevrolety, kończąc wyścig na szóstej pozycji.
Lider klasyfikacji generalnej - Jason Plato nie był w stanie poradzić sobie z zespołowym partnerem z Chevroleta - Alexem MacDowallem i do mety dojechał na ósmym miejscu, przez co jego przewaga nad wiceliderem Mattem Nealem została zredukowana do 13 punktów.
Wyścig II
W drugim, równie mokrym wyścigu na torze Brands Hatch GP zwyciężył drugi z zawodników Team Aon - Tom Onslow-Cole, któremu wygrana została przyznana już po wyścigu w wyniku dyskwalifikacji Toma Chiltona.
Startujący z pole position Chilton nie ruszył zbyt dobrze i jeszcze na prostej startowej został wyprzedzony przez Gordona Sheddena. Kierowca Hondy utrzymał prowadzenie, lecz na czwartym okrążeniu, podczas restartu wyścigu po pierwszym wyjeździe samochodu bezpieczeństwa, stracił panowanie nad tyłem swojej Hondy i spadł na siódme miejsce. Chilton był od tego momentu niepokonany i pomimo dwóch kolejnych okresów neutralizacji w dalszej części wyścigu, do mety dojechał na pierwszej pozycji.
Zespołowy partner Chiltona - Tom Osnlow-Cole nie miał tak spokojnego wyścigu i na jego końcowym etapie musiał walczyć o drugą pozycję z Matem Jacksonem, Alexem MacDowallem, Gordonem Sheddenem i Paulem O'Neillem. Na jedenastym okrążeniu zwycięsko z tego pojedynku wyszedł Mat Jackson, jednakże na dwa kółka przed metą kierowca zespołu Airwaves BMW wpadł w poślizg i spadł na odległe, dwunaste miejsce. Walka o drugie miejsce toczyła się do ostatnich metrów - Onslow-Cole i Shedden metę przekroczyli z różnicą zaledwie 0,009 sekundy.
Podczas powyścigowej kontroli samochodów okazało się jednak, iż Ford Focus Toma Chiltona ma zbyt niską wysokość zawieszenia, przez co zawodnik Team Aon został zdyskwalifikowany, a zwycięstwo przypadło jego zespołowemu koledze.
Wyścig III
Ostatni wyścig trzeciej rundy BTCC w sensacyjnym stylu wygrał Mat Jackson, który wystartował z dwunastego miejsca.
Po starcie wyścigu na prowadzenie wysunął się ruszający z drugiego miejsca Tom Boardman. Steven Kane spadł na drugie miejsce, natomiast Mat Jackson jeszcze przed pierwszym zakrętem zdołał przebić się na piątą pozycję, a już na kolejnym zakręcie wyprzedził Alexa MacDowalla i Andrew Jordana. Opony w Seacie Boardmana na przesychającym torze zaczęły ulegać szybkiej degradacji i na początku trzeciego okrążenia pomiędzy nim a Kanem wywiązała się walka o prowadzenie. Z zamieszania skorzystał Jackson, który w dalszej części okrążenia wyprzedził obydwu walczących zawodników.
Kane na kolejnym okrążeniu poradził sobie z Boardmanem i dwójka kierowców Airwaves BMW nie niepokojona przez nikogo oddaliła się od reszty stawki. Tom Boardman zaczął tracić kolejne pozycje i wyścig zakończył ostatecznie na ósmej pozycji. Na przedostatnim okrążeniu do walki o podium włączył się Matt Neal, który zaryzykował jazdę ze slickami na przedniej osi. Kierowca Hondy, który wystartował z czternastego miejsca, najpierw uporał się z Robem Collardem, a na ostatnim okrążeniu w tym samym miejscu wykonał udany manewr wyprzedzenia Stevena Kane'a.
Na ostatnich zakrętach przed metą Neal zdołał zbliżyć się do Jacksona, jednakże nie była to odległość wystarczająca do podjęcia próby wyprzedzenia lidera. Matt Neal wysunął się jednakże na prowadzenie w klasyfikacji generalnej dzięki kłopotom Jasona Plato, który przez problemy z silnikiem nie ukończył dwóch wyścigów i w trzeciej rundzie mistrzostw zdobył zaledwie trzy punkty.
P. | Kierowca (Nr) | Nar. | Samochód | Okr. | Czas/strata | Pkt. |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | Mat Jackson (5) | BMW 320si E90 | 18 | 0h32m50,721 | 15 | |
2 | Matt Neal (4) | Honda Civic | 18 | +0:00,469 | 12 | |
3 | Steven Kane (11) | BMW 320si E90 | 18 | +0:01,708 | 10 | |
4 | Rob Collard (6) | BMW 320si E90 | 18 | +0:05,043 | 8 | |
5 | Andrew Jordan (77) | Vauxhall Vectra | 18 | +0:07,838 | 6 | |
6 | Tom Chilton (23) | Ford Focus ST | 18 | +0:11,297 | 5 | |
7 | James Nash (14) | Vauxhall Vectra | 18 | +0:14,136 | 4 | |
8 | Tom Boardman (22) | SEAT Leon | 18 | +0:18,442 | 3 | |
9 | Gordon Shedden (52) | Honda Civic | 18 | +0:19,379 | 2 | |
10 | Tom Onslow-Cole (21) | Ford Focus ST | 18 | +0:19,384 | 1 | |
11 | Lea Wood (43) | Honda Integra | 18 | +0:21,822 | ||
12 | Matt Hamilton (98) | Honda Civic Type R | 18 | +0:23,700 | ||
13 | Andy Neate (44) | BMW 320si E90 | 18 | +0:27,392 | ||
14 | Martin Depper (30) | BMW 320si E90 | 18 | +0:41,831 | ||
15 | Arthur Forster (37) | BMW 320si E90 | 16 | +2 okr. | ||
Niesklasyfikowani | ||||||
16 | David Pinkney (55) | Vauxhall Vectra | 10 | |||
17 | Alex MacDowall (20) | Chevrolet Cruze | 10 | |||
18 | Jason Plato (2) | Chevrolet Cruze | 0 | |||
19 | John George (28) | Honda Integra | 0 | |||
20 | Paul O'Neill (29) | Honda Integra | 0 |
Najszybsze okrażenie: Matt Neal - 1:38,992 na 0 okrążeniu (+1 pkt.)
KOMENTARZE