Mansell triumfuje przed Fittipaldim na Kyalami

Po zdominowaniu niemal wszystkich sesji (z wyjątkiem pierwszego wolnego treningu w piątek), Nigel Mansell odniósł pewne zwycięstwo w inauguracyjnym wyścigu Grand Prix Masters na afrykańskim torze Kyalami. Brytyjczyk od startu do mety kontrolował przebieg wyścigu i pomimo dużej presji na ostatnich okrążeniach ze strony dwukrotnego mistrza świata, Emersona Fittipaldiego, który w porównaniu do kwalifikacji tym razem okazał się jeszcze bardziej godnym rywalem, jako pierwszy przekroczył linię mety.

Obydwu kierowców na koniec 30-okrążeniowego wyścigu dzieliły zaledwie 0.4 sekundy, a trzeba pamiętać o tym, iż Fittipaldi swój drugi tytuł mistrzowski zdobył ponad 30 lat temu, a w przyszłym roku skończy 60 lat. Mimo to wsiadł do napędzanego 600-konnym silnikiem bolidu i przez blisko godzinę gonił jak tylko mógł Mansella, nie odpuszczając aż do ostatniego okrążenia. Oczywiście jak można się domyślić, żaden z kierowców w stawce nie porwał się na jakiś atak w stylu kamikadze, choć nie obyło się też bez kilku drobnych incydentów.

Już na drugim okrążeniu Stefan Johansson wypadł z toru i konieczna była krótka neutralizacja wyścigu w celu usunięcia bolidu Szweda w bezpieczne miejsce. Później Rene Arnoux zderzył się z innym francuskim kierowcą, Jacquesem Laffite, eliminując go z walki po 13 okrążeniach. Laffite miał jednak problemy techniczne i aż dwukrotnie odwiedzał boksy, za nim uderzył w niego Arnoux, a więc tak czy inaczej wyścig ten nie był dla niego zbyt udany. Tymczasem zwycięzca Grand Prix Południowej Afryki z 1980 roku, kiedy to jeszcze po torze Kyalami jeździło się w kierunku zgodnym ruchem wskazówek zegara, Arnoux, ostatecznie finiszował na 12 pozycji, ale za to nie został zdublowany.

Na trzeciej pozycji podobnie jak podczas kwalifikacji uplasował się Riccardo Patrese (zwycięzca na Kyalami z 1983 roku), mając ponad 20 sekund straty do Mansella i Fittipaldiego. Tuż za Włochem finiszował jego rodak, Andrea De Cesaris, któremu w połowie wyścigu udało się wyprzedzić Dereka Warwicka. Zbliżonym tempem jechali także Hans-Joachim Stuck, Christian Danner, Eddie Cheever i Jan Lammers. Ten ostatni przez pewien czas zajmował nawet czwartą pozycję, ale w końcowej fazie wyścigu zaczął tracić miejsca i ostatecznie finiszował tuż za Cheeverem na dziewiątej pozycji, mając podobnie jak Amerykanin ponad pół minuty straty do Mansella. Tymczasem trzeciego Patrese od siódmego Dannera na mecie dzieliły niespełna cztery sekundy! Pierwszą dziesiątkę zamknęli Eliseo Salazar i Patrick Tambay.

Nigel Mansell (zwycięzca): "Co to był za wyścig! Wystartowałem z pole position i to był dzisiaj decydujący czynnik biorąc pod uwagę fakt, jak mocno naciskał mnie Emerson. Po prostu nie chciał się poddać, czego zresztą się spodziewałem. Próbowałem mu uciec, ale on cały czas trzymał się mnie blisko i nawet kilka razy próbował atakować po wewnętrznej stronie zakrętów! On jest prawdziwą legendą i kimś, kogo bardzo podziwiam, jednakże dzisiaj był strasznym utrapieniem! Mogłem jechać szybciej, ale wolałem oszczędzać opony. W tak ekstremalnych warunkach (wysoka temperatura) i przy agresywnej jeździe opony były nieźle "ugotowane" i kontrolowanie samochodu w drodze po zwycięstwo było piekielnym wyzwaniem. Jedna pomyłka lub jakiś pech i to Emerson byłby zwycięzcą! Miał lepszą przyczepność ode mnie na wyjściu z zakrętów, ale musiałem utrzymywać swoje tempo i trzymać tę pełnokrwistą maszynę wyścigową na torze. Bardziej nie mogłem się już dzisiaj wysilić!"

Emerson Fittipaldi (drugie miejsce): "Niesamowity wyścig, w którym jazda sprawiała mi przyjemność. Pamiętam, jak parę lat temu Nigel znalazł się w serii Indycar - nieżyjący już wielki Senna ostrzegał mnie, żebym uważał na styl jazdy Nigela. Dzisiaj mogłem to stwierdzić na własne oczy i naprawdę wydawało mi się, że kilka razy przekroczył limit, ale zawsze był jakoś w stanie utrzymać samochód na torze i w dodatku był coraz szybszy! Popełni błąd - cały czas sobie powtarzałem i próbowałem wyprzedzić go wiele razy, ale po prostu za szybko kończyła się strefa hamowania. Stopa Nigela była przyklejona do pedału gazu przez całe 30 okrążeń i nie mając innego wyjścia musiałem dzisiaj zaakceptować drugie miejsce. Żaden z nas nie popełnił błędu i na 23 okrążeniu ustanowiliśmy nawet identyczne czasy - 1 minuta i 37.069 sekundy! W zasadzie jedyną rzeczą, jaką dzisiaj źle zrobiłem było to, że nie finiszowałem na pierwszej pozycji! Prawdziwie zawadiacki wyścig w każdym tego słowa znaczeniu i już jestem podekscytowany tym, co przyniesie rok 2006 tej wspaniałej, nowej serii".

Dzisiejszy, niejako pilotowy wyścig serii Grand Prix Masters, oglądało z trybun 70 tysięcy kibiców, a więc impreza ta okazała się pełnym sukcesem. Pozostaje tylko czekać na kolejne wyścigi w przyszłym roku i mieć nadzieję, że będzie je można zobaczyć w jednym z bardziej dostępnych kanałów telewizyjnych w naszym kraju.

Rezultat końcowy wyścigu na torze Kyalami
	Nr	Kierowca	Zespół	Okr.	Czas	Strata	Naj. okr.
1	5	Mansell Nigel	Team Altech	30	50:55.154	-	1:36.390
1	7	Fittipaldi Emerson	Team LG	30	50:55.562	+0:00.408	1:36.599
1	6	Patrese Riccardo	Team Goldpfeil	30	51:15.816	+0:20.662	1:37.832
1	22	De Cesaris Andrea	Team Unipart	30	51:16.854	+0:21.700	1:37.994
1	12	Warwick Derek	Team Lixxus	30	51:17.007	+0:21.853	1:37.912
1	14	Stuck Hans-Joachim	Team Phantom	30	51:18.355	+0:23.201	1:37.684
1	11	Danner Christian	Team Unipart	30	51:19.272	+0:24.118	1:37.628
1	17	Cheever Eddie	Team Altech	30	51:27.359	+0:32.205	1:37.805
1	9	Lammers Jan	Team LG	30	51:27.932	+0:32.778	1:38.042
1	8	Salazar Eliseo	Team Altech	30	51:38.573	+0:43.419	1:38.296
1	25	Tambay Patrick	Team Lixxus	30	52:06.738	+1:11.584	1:39.788
1	28	Arnoux Rene	Team Golden Palace	30	52:07.890	+1:12.736	1:38.528
1	26	Laffite Jacques	Team GMF	13	43:44.471	-17 okr.	1:38.502
1	2	Johansson Stefan	Team Phantom	2	03:33.040	-28 okr.	1:42.548
Najszybsze okrążenie: Nigel Mansell 1:36.390

Źródło: GPMasters.com, F1-Live.com