2017 Podejmuje się odbudowy mistrzowskiego Renault, zostając nieoficjalnym liderem zespołu. Na początku model R.S.17 prezentuje konkurencyjne osiągi jedynie w kwalifikacjach, lecz francuski zespół ma świetne tempo rozwoju i z czasem finisze w pierwszej dziesiątce stają się możliwe. Mimo to bolid wykazuje się wysokim poziomem awaryjności, przez co traci kilka stuprocentowych okazji na zdobycie punktów. Ostatecznie Hulkenberg osiem razy pojawia się w pierwszej dziesiątce, najwyżej dojeżdżając na szóstym miejscu w Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Belgii oraz Abu Zabi. Ponadto pokonuje obu partnerów, Palmera oraz Sainza, z tym pierwszym wygrywając wszystkie szesnaście czasówek. W tabeli zajmuje dziesiąte miejsce z dorobkiem 43 punktów.
2016 Ponownie ulega Sergio Perezowi i przegrywa z nim zespołowy pojedynek w wyścigach, choć bilans w kwalifikacjach układa się na jego korzyść. Ma kilka szans na zdobycie upragnionego podium, lecz za każdym razem przeszkadza mu neutralizacja w nieodpowiednim momencie czy defekty bolidu. Poprawia swój zeszłoroczny dorobek i czternastokrotnie dojeżdża w pierwszej dziesiątce, zdobywając łącznie 72 punkty. Dosyć niespodziewanie decyduje się zatrudnić go fabryczny zespół Renault, z którym podpisuje umowę do końca sezonu 2018 z opcją przedłużenia o rok.
2015 Starty w barwach Force India połączył w tym roku z udziałem w wyścigu Le Mans, w którym za kierownicą prototypu LMP1 przygotowanego przez Porsche wygrywa wraz z Nickiem Tandy oraz Earlem Bamberem. Z kolei na torach Formuły 1 nie błyszczy już tak skuteczną jazdą jak to bywało w poprzednich latach. Na początku sezonu bolid VJM08 prezentuje niekonkurencyjne osiągi, jednakże z czasem ulegają one poprawie, lecz Hulkenberg nie wykorzystuje ich w pełni będąc wolniejszym od Sergio Pereza czy angażując się w kolizje jak w Singapurze, Rosji czy Stanach. Sezon kończy na dziesiątym miejscu z dorobkiem 58 punktów, przedłużając również umowę z Force India do 2017 roku.
2014 Zalicza świetną pierwszą połowę sezonu, podczas której tylko raz nie udaje mu się zdobyć punktów. W pewnym momencie znajduje się nawet na trzecim miejscu w klasyfikacji kierowców, natomiast w Bahrajnie jest bliski zdobycia miejsca na podium, aczkolwiek wówczas musiał uznać wyższość swojego partnera z zespołu. Po letniej przerwie Force India nie jest już tak samo konkurencyjne co wcześniej, w związku z czym znajduje to odzwierciedlenie w wynikach osiąganych przez kierowców. Do GP Abu Zabi zdobywa tylko 27 punktów, z czego aż 16 podczas podwójnie punktowanego wyścigu. Kończy zmagania na dziewiątej lokacie i zostaje na sezon 2015 w Force India.
2013 Zaczyna sezon w kompletnie niekonkurencyjnym bolidzie. W Australii nie przystępuje do wyścigu, ze względu pęknięcie zbiornika paliwa. Zgarnia pierwsze punkty w Malezji, gdzie dojeżdża ósmy. Do letniej przerwy zdobywa zaledwie siedem "oczek". Od rundy we Włoszech bolid Saubera wreszcie pozwala na duże zdobycze punktowe. W kwalifikacjach na Monzy wywalczył trzecie pole startowe, które następnego dnia zamienił w dziesięć punktów. Dojeżdża w punktach jeszcze pięciokrotnie, plasując się w końcowej klasyfikacji na dziesiątym miejscu. Na sezon 2014 wraca do Force India.
2012 Zalicza udany powrót do Formuły 1, kończąc rok przed swoim zespołowym partnerem - Paulem di Restą. Podczas wyścigu w Belgii osiąga swój najlepszy wynik w Formule 1, jakim jest czwarte miejsce. Ma realne szanse na wygranie Grand Prix Brazylii, jednakże doprowadza do kolizji z Lewisem Hamiltonem, otrzymuje karę przejazdu przez aleję serwisową i pojawia się na mecie dopiero piąty. Mistrzostwa ukończył na jedenastym miejscu z 63 punktami na koncie. Podpisuje kontrakt z Sauberem na starty w sezonie 2013.
2011 Zostaje zaangażowany w ekipie Force India jako kierowca testowy. Bierze udział w czternastu piątkowych treningach. Po sezonie dostaje angaż w hinduskiej ekipie jako kierowca wyścigowy, zastępując tym samym swojego rodaka Adriana Sutila.
2010 Debiutuje w Formule 1 jako etatowy kierowca. Zostaje zaangażowany w zespole Williams, gdzie zdobywa dwadzieścia dwa punkty i kończy sezon na czternastym miejscu. Podczas kwalifikacji do Grand Prix Brazylii zdobywa sensacyjnie pole position. Po sezonie zostaje zwolniony z ekipy na rzecz Pastora Maldonado.
2009 Awansuje do przedsionka Formuły 1 - serii GP2. Reprezentuje barwy zespołu ART. W trakcie całego sezonu wygrywa pięć wyscigów i zdobywa bezproblemowo mistrzowski tytuł. Przez cały rok był kierowcą testowym Williamsa.
2008 Kontynuuje starty w Formule 3 Euroseries. Zdobywa w niej mistrzostwo, odnosząc siedem zwycięstw oraz zdobywając sześć pole position. Przez cały rok pełni również funkcję kierowcy testowego stajni Williams. Dzięki temu ma on okazję poprowadzić kilkakrotnie bolid Formuły 1.
2007 Rozpoczyna starty w Formule 3 Euroseries w czołowym zespole ASM. Rok kończy na trzeciej pozycji z czterema zwycięstwami na koncie. Wygrywa także wyścig na torze Zolder, zaliczany do Formuły 3 Masters. Startuje w Grand Prix Makau i kończy je na dwudziestej trzeciej pozycji.
2006 Przenosi się do niemieckiej Formuły 3. Odnosi jedno zwycięstwo, zdobywa trzy pole position i kończy sezon na piątym miejscu z dorobkiem 76 punktów. W tym samym roku rozpoczyna starty w A1 Grand Prix, gdzie wygrywa dziewięć wyscigów, trzy razy startuje z pole position i zdobywa mistrzostwo dla Niemiec.
2005 Debiutuje w niemieckiej Formule BMW. W pierwszym sezonie startów wygrywa dziewięć na dwadzieścia rozegranych wyścigów, zdobywając tym samym mistrzowski tytuł.
2002 Zostaje kartingowym mistrzem Niemiec w klasie juniorów oraz seniorów.
