Zmarł Jean-Pierre Beltoise
Zwycięzca GP Monako z 1972 miał 77 lat.
05.01.1515:35
Nataniel Piórkowski 1535wyświetlenia
Zmarł Jean-Pierre Beltoise, francuski kierowca Formuły 1 i zwycięzca ostatniego wyścigu dla stajni BRM. Miał 77 lat.
Beltoise rozpoczął swą karierę od startów w seriach motocyklowych, zdobywając jedenaście krajowych mistrzostw Francji. Po niezwykle owocnym okresie spędzonym na dwóch kółkach, Beltoise podjął decyzję o rozpoczęciu zmagań w wyścigach samochodowych.
W wyniku wypadku, w jakim brał udział podczas 12-godziinego wyścigu samochodów sportowych w Reims w 1964 roku, Francuz doznał poważnych obrażeń które nieomal doprowadziły do zakończenia przez niego kariery w sportach motorowych. Beltoise nie poddał się i powrócił do ścigania mimo tego, że nigdy już nie odzyskał pewnej sprawności w lewym ramieniu.
Po startach w Formule 3 i zdobyciu mistrzostwa w Formule 2 z Matrą, francuska ekipa otworzyła przed Beltoisem drzwi do F1, w której zadebiutował podczas GP Stanów Zjednoczonych 1967. Pierwsze podium w królowej sportów motorowych Beltoise wywalczył rok później w Holandii, gdzie linię mety przekroczył jako drugi. Kierowca z kraju znad Sekwany kontynuował starty dla Matry do 1971 roku, by w końcu po krótkiej współpracy z Kenem Tyrrelem podpisać kontrakt z BRM.
Po frustrującym starcie sezonu 1972 Beltoise odniósł zwycięstwo w deszczowym wyścigu na ulicach Monte Carlo. Było to jego jedyny triumf w Formule 1 a zarazem ostatni, jaki w statystykach figuruje przy ekipie BRM. Beltoise pozostał w niej jeszcze przez kolejne dwa sezony, by odejść ze sportu pod koniec 1974 roku. Następnie skoncentrował się na startach w samochodach sportowych, a później francuskich wyścigach samochodów turystycznych. Francuz regularnie brał udział w wyścigach na lodzie oraz imprezach rallycross. Przetestował też bolid F1 stworzony przez Ligiera.
Beltoise poślubił siostrę Francoisa Ceverta - Jacqueline, a dwójka ich synów: Anthony i Julien poszła w ślady ojca i rozpoczęła rywalizację w sportach motorowych.
Beltoise rozpoczął swą karierę od startów w seriach motocyklowych, zdobywając jedenaście krajowych mistrzostw Francji. Po niezwykle owocnym okresie spędzonym na dwóch kółkach, Beltoise podjął decyzję o rozpoczęciu zmagań w wyścigach samochodowych.
W wyniku wypadku, w jakim brał udział podczas 12-godziinego wyścigu samochodów sportowych w Reims w 1964 roku, Francuz doznał poważnych obrażeń które nieomal doprowadziły do zakończenia przez niego kariery w sportach motorowych. Beltoise nie poddał się i powrócił do ścigania mimo tego, że nigdy już nie odzyskał pewnej sprawności w lewym ramieniu.
Po startach w Formule 3 i zdobyciu mistrzostwa w Formule 2 z Matrą, francuska ekipa otworzyła przed Beltoisem drzwi do F1, w której zadebiutował podczas GP Stanów Zjednoczonych 1967. Pierwsze podium w królowej sportów motorowych Beltoise wywalczył rok później w Holandii, gdzie linię mety przekroczył jako drugi. Kierowca z kraju znad Sekwany kontynuował starty dla Matry do 1971 roku, by w końcu po krótkiej współpracy z Kenem Tyrrelem podpisać kontrakt z BRM.
Po frustrującym starcie sezonu 1972 Beltoise odniósł zwycięstwo w deszczowym wyścigu na ulicach Monte Carlo. Było to jego jedyny triumf w Formule 1 a zarazem ostatni, jaki w statystykach figuruje przy ekipie BRM. Beltoise pozostał w niej jeszcze przez kolejne dwa sezony, by odejść ze sportu pod koniec 1974 roku. Następnie skoncentrował się na startach w samochodach sportowych, a później francuskich wyścigach samochodów turystycznych. Francuz regularnie brał udział w wyścigach na lodzie oraz imprezach rallycross. Przetestował też bolid F1 stworzony przez Ligiera.
Beltoise poślubił siostrę Francoisa Ceverta - Jacqueline, a dwójka ich synów: Anthony i Julien poszła w ślady ojca i rozpoczęła rywalizację w sportach motorowych.
KOMENTARZE